Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 maja 2014 r., sygn. II SA/Kr 467/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie WSA Aldona Gąsecka- Duda / spr./ Renata Czeluśniak Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2014 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 12 lutego 2014 r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 12 lutego 2014 r., znak [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 93 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami ( tekst jednol. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz.651 z późn. zm. ), po rozpatrzeniu odwołania A. L., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 7 marca 2013 r., znak [...], zatwierdzającą podział działki ewidencyjnej nr [...], obr. [...], położonej w N. przy ul. S., obj. [...].

Orzekając w ten sposób Samorządowe Kolegium Odwoławcze wyjaśniło, że zaskarżoną decyzją Prezydent Miasta N. zatwierdził projekt podziału działki nr [...], stanowiącej współwłasność J. i Z. K. oraz W. W.. Od powyższej decyzji odwołał się A. L. zarzucając, że narusza ona szereg przepisów postępowania ( art. 6, art. 7, art. 10, art. 11, art. 79, art. 79, art. 80 i art. 107 § 2 k.p.a.), oraz normy prawa materialnego, tj. art. 93 ust. 3, art. 96 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami, oraz § 6 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. Skarżący twierdził w szczególności, że w decyzją został zatwierdzony podział, w wyniku którego powstaną działki nie mające dostępu do drogi publicznej. Decyzja nie zawiera wymaganego załącznika graficznego oraz nie posiada zgody Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na dokonanie podziału.

Rozpoznając to odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] uznało, że A. L. nie jest stroną postępowania zakończonego wydaniem kwestionowanej decyzji, a zatem postępowanie z jego odwołania należało umorzyć, co też uczyniono decyzją z dnia 26 kwietnia 2013 r., znak [...].