Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. III SA/Wr 854/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska, Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca), Protokolant specjalista Katarzyna Jastrzębska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. we W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na lokalizację w pasie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. po rozpatrzeniu odwołania spółki "A" Sp. z o.o. z siedzibą we W. (dalej także: strona, spółka, strona skarżąca) od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] r. odmawiającej wydania zezwolenia na lokalizację rurociągu światłowodowego

w pasie drogowym ul. Z. w W., utrzymało w mocy decyzję I instancji.

Organ II instancji przedstawił tok postępowania w sprawie. Mianowicie spółka

w dniu [...] marca 2012 r. złożyła do organu I instancji wniosek o wydanie zezwolenia na wskazaną lokalizację rurociągu światłowodowego. Organ I instancji decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. odmówił wydania wnioskowanego zezwolenia, powołując się na art. 39 ust 3 zd. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U.

z 2013 r. poz. 260, dalej także u.d.p.). Spółka reprezentowana przez pełnomocnika odwołała się od tej decyzji, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 39 ust. 3 w zw. z ust. 1a u.d.p., polegające na błędnej wykładni, w wyniku której nie zastosowano art. 39 ust. 1a u.d.p. Zdaniem spółki błędnie przyjęto, że ograniczenie uznania administracyjnego przez art. 39 ust. 3 zd. 2 u.d.p. nie dotyczy uprawnienia wnioskodawcy do lokalizacji w pasie drogowym infrastruktury telekomunikacyjnej. Przyjęto też błędnie, że prowadzenie robót budowlanych przez inny podmiot w danej lokalizacji może stanowić przesłankę wydania decyzji negatywnej. Wskazano, że zaskarżona decyzja jest sprzeczna z wykładnią art. 39 u.d.p. przyjętą w decyzjach II nstancji z [...] lipca 2012 r. i [...] grudnia 2012 r. wydanych w rozpatrywanej sprawie. Zarzucono także naruszenie prawa procesowego - błędną wykładnię art. 107 § 1 i 3 k.p.a., polegającą na przyjęciu, że w uzasadnieniu decyzji można przedstawić jedynie ewentualną podstawę prawną i faktyczną decyzji.