Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2014 r., sygn. III SA/Wa 2931/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Anna Wesołowska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi B. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] stycznia 2013 r. Naczelnik [...] w W. (NUS) odmówił Skarżącemu, B. S.A. z siedzibą w W., stwierdzenia nadpłaty w kwocie 1.038.437,00 zł z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. ze względu na fakt, że wynikająca z decyzji nr [...] z [...] stycznia 2013 r. kwota zaległości podatkowej Skarżącego za 2008 r. wynosi 38.919.482,00 zł, a kwota podatku wpłacona z tego tytułu wynosi 1.038.437,00 zł.

Powyższa decyzja została wydana na skutek złożenia przez Skarżącego w dniu 30 stycznia 2011 r. korekty zeznania CIT-8 za 2008 r. wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. Wydanie ww. decyzji nastąpiło po przeprowadzeniu, wszczętego z urzędu, postępowania podatkowego w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 stycznia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. Powołane postępowanie podatkowe zostało zakończone wydaniem w dniu [...] stycznia 2013 r. decyzji, którą NUS określił Skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w wysokości 86.068.884.00 zł

W odwołaniu od tej decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty Skarżący zarzucił naruszenie:

- art. 122 i art. 187 § 1 a także art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2012 r. poz. 749 ze zm.) - dalej: "O.p." - przez niezebranie i nierozpatrzenie całego materiału dowodowego sprawy, czego wyrazem są braki w uzasadnieniu decyzji, a także art. 21 § 3 O.p. przez równoczesne prowadzenie dwóch postępowań mających faktycznie za przedmiot określenie zobowiązania podatkowego za 2008 r.;