Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. II SA/Po 1027/13

Dnia 15 kwietnia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędzia WSA Maria Kwiecińska Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2014 roku sprawy ze skargi A.L. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2013 roku Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego oddala skargę

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wyrokiem z dnia 28 września 2012r. (II SA/Po 642/12) po raz drugi uchylił wydaną przez Kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzję z dnia [...] czerwca 2012r. w sprawie odmowy przyznania skarżącej uprawnień do świadczenia pieniężnego. W uzasadnieniu wyroku Sąd zawarł wiążące organ zalecenia co do dalszego postępowania wyjaśniającego.

Sąd badając legalność podjętego w wyniku ponownie przeprowadzonego postępowania administracyjnego rozstrzygnięcia Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów odmawiającego skarżącej przyznania wnioskowanego świadczenia, w kontekście obowiązujących przepisów prawa oraz zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uznał iż organ orzekający nie zrealizował wytycznych zawartych we wcześniejszym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 19 stycznia 2012r. (sygn. akt II SA/Po 834/11). W konsekwencji więc zalecenia zawarte w jego treści obligowały Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych do ich zastosowania. Tymczasem, organ nie podjął wskazanych przez Sąd działań w celu ustalenia okoliczności, na które zwracał uwagę Sąd w uzasadnieniu wyroku. Zdaniem sądu niezrozumiałe było przy tym zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia stwierdzenie, iż Kierownik Urzędu nie zanegował faktu wykonywania pracy na kolei przez ojca A.L., a w związku z tym odstąpił od poszukiwania dokumentacji w Polskich Kolejach Państwowych, Archiwum Państwowym i Instytucie Pamięci Narodowej. Wskazano, iż wyżej cytowanym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył celowość wystąpienia do archiwów nie w celu potwierdzenia, iż ojciec skarżącej pracował na kolei (okoliczność ta nie była kwestionowana) lecz po to by ustalić jaki charakter miała ta praca i czy spełniała kryteria definicji "pracy przymusowej" zawartej w ustawie. Organ zatem winien bądź to wystąpić do wskazanych powyżej placówek o przedmiotową informację, bądź wykazać, że jej zdobycie w przedmiotowych archiwach nie jest możliwe. Nie wypełniając wytycznych Sądu organ naruszył przepis art. 153 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i ponownie w zaskarżonej decyzji naruszył treść art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a. W tym zakresie aktualne pozostają wnioski zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 stycznia 2012r.