Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2014 r., sygn. II SA/Kr 219/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Daniel /spr./ Sędziowie WSA Agnieszka Nawara- Dubiel Paweł Darmoń Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi [....] Spółki z o. o. w W. na decyzję Wojewody [....] z dnia 2 grudnia 2013 r., znak: [....] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego skargę oddala

Uzasadnienie

Starosta decyzją z 20.09.2013 r., na podstawie art. 35 ust. 3 ustawy z 07.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, póz. 1623 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W., odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego stacji bazowej telefonii komórkowej na działkach nr [...] i [...] w miejscowości G. oraz wydania pozwolenia na budowę.

W uzasadnieniu organ podał, że postanowieniem z 23.08.2013 r. wezwał inwestora do usunięcia nieprawidłowości w przedłożonym projekcie budowlanym, między innymi poprzez doprowadzenie do zgodności z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi G.. Inwestor przedłożył skorygowany projekt budowlany oraz odniósł się do zgodności zamierzenia budowlanego z zapisami planu. Organ nie podzielił tego stanowiska wskazując, że stacja bazowa jako budowla nie jest infrastrukturą techniczną i dlatego nie jest dopuszczona w tym terenie, nie można również uznać budowy stacji bazowej jako funkcji uzupełniającej w tym terenie, ponieważ jest ona uciążliwa dla funkcji podstawowej. Natomiast z zapisów planów wynika, że dopuszczona jest tylko zabudowa uzupełniająca zabudowę mieszkaniową i jej służąca w sposób nieuciążliwy, czyli m. in. w zakresie kultury, handlu, gastronomi, czy rzemiosła.

Organ wskazał, że zgodnie z ustawą o wspieraniu rozwoju usług i sieci teletechnicznych (Dz. U. 2010 r., Nr 106, póz. 675 ze zm.) jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie jeżeli nie jest sprzeczne z określonymi w planie miejscowym przeznaczeniem terenu, ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów i ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją celu publicznego z zakresu łączności, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury teletechnicznej o nieznacznym oddziaływaniu. Organ przytaczając definicję infrastruktury technicznej o nieznacznym oddziaływaniu zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stwierdził, że nie można do niej zaliczyć planowanej inwestycji.