Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2014 r., sygn. III SA/Wa 2870/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA del. Marek Kraus (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant st. sekretarz sądowy Iwona Mazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2014 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. przeprowadził w P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. ( dalej ,,Skarżąca" lub ,,Spółka" ) świadczącej specjalistyczne roboty budowlane, postępowanie kontrolne nr [...], w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. oraz podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od 1 stycznia 2009 r. do 28 lutego 2010 r.

Postępowanie kontrolne zostało zakończone wydaniem przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. w dniu [...] grudnia 2012 r. decyzji nr [...], określającej Spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2009 r., w wysokości 22.850,00 zł.

W decyzji organ stwierdził zawyżenie przez Skarżącą kosztów uzyskania przychodów o łączną kwotę 94.348,22 zł.

Organ wskazał, że w ciężar kosztów uzyskania przychodów Spółka zaewidencjonowała między innymi faktury, opisane szczegółowo w decyzji, wystawione przez firmy: B. Sp. z o.o. z siedzibą w W., X. Sp. z o.o. z siedzibą w W., J. Sp. z o.o. z siedzibą w W., G. Sp. z o.o. z siedzibą w O.. Kwoty netto z tych faktur, Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów 2009 r. na łączną wartość 94.000,00 zł.

W ocenie organu I instancji zebrane w trakcie postępowania dowody wskazują, że ww. wystawcy faktur faktycznie nie dokonali sprzedaży wymienionych w nich usług na rzecz Spółki, a faktury te nie potwierdzają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych zaistniałych pomiędzy tymi podmiotami, gdyż dokumentują transakcje, które w rzeczywistości nie miały miejsca, czyli są to tzw. "puste" faktury i nie mogą stanowić podstawy zapisów w ewidencjach podatkowych. W związku z tym, organ stwierdził zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 94.000,00 zł.