Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 marca 2014 r., sygn. IV SA/Wa 2635/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2014 r. sprawy ze skargi A. H. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy - oddala skargę -

Uzasadnienie

A.H.A. H. (dalej: "skarżacy“), obywatel [...] (dalej: "[...]“ ) narodowości [...], złożył 12 grudnia 2011 r. wniosek o nadanie statusu uchodźcy w Rzeczpospolitej Polskiej.

Po merytorycznym ww. wniosku Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją z [...] czerwca 2013 r. odmówił nadania skarżącemu statusu uchodźcy, odmówił udzielenia ochrony uzupełniającej, postanowił wydalić skarżącego z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie zgody na pobyt tolerowany i zakazał ponownego wjazdu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i innych państw obszaru Schengen przez okres 6 miesięcy.

Skarżący w odwołaniu od ww. decyzji organowi I instancji zarzucił naruszenie.

art.7 w zw. z art.77 i art.80 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 roku, poz. 267, dalej: “Kpa") poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego,

art. 107 ust. 1 Kpa poprzez wadliwe uzasadnienie decyzji oraz art.6 poprzez orzeczenie zakazu ponownego wjazdu do RP przez okres 6 miesięcy.

-art. 13 ust. 1, art. 15, art.97 ust. 1 ustawy z 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2012 r., poz. 680; dalej: u.u.c.o.).

-art.48 ust.3 u.u.c.o. poprzez niewłaściwe zastosowanie,

W opinii skarżącego organ niesumienne zgromadził materiał dowodowy oraz dokonał błędnej analizy skutkującej ustaleniem stanu faktycznego, który nie oddaje rzeczywistego obrazu sytuacji w [...]. W jego ocenie nie można uznać, aby zebrany materiał dowodowy stanowił trafny punkt odniesienia dla dokonania oceny, czy w [...]grozi skarżącemu prześladowanie lub ryzyko doznania poważnej krzywdy. Skrażący zakwestionował także ustalenia organu co do liczby ofiar cywilnych, jak też ocenę sytuacji w prowincji [...], która jego zdaniem należy do 12 najbardziej niebezpiecznych w kraju. Podkreślił, że organ błędnie ocenił położenie mniejszości [...] i stan respektowania w [...] praw człowieka i obywatela.