Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 marca 2014 r., sygn. I SA/Po 782/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 marca 2014 r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] w dniu [...]listopada 2012r. wydał decyzję nr [...] w której określił X.A zobowiązanie w podatku od towarów i usług za wrzesień 2007r., a także kwoty nadwyżek podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za sierpień i październik 2007r. Jako podstawę prawną swego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał art. 99 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U z 2004r. nr 54 , poz. 535 ze zm.; dalej ustawa o VAT), uzasadniając określenie zobowiązania podatkowego w innej kwocie od zadeklarowanej przez podatnika naruszeniem art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a ustawy o VAT.

W uzasadnieniu wskazano, że podatnik w 2007r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą P.P.U.H. "X" X.A w zakresie: produkcji maszyn stosowanych w przetwórstwie żywności, tytoniu i produkcji napojów, obróbki metali i nakładania powłok na metale oraz transportu drogowego towarów, w tym wynajem dźwigu wraz z kierowcą.

Biorąc pod uwagę całość zgromadzonego na etapie postępowania kontrolnego i podatkowego materiału dowodowego, organ I instancji stwierdził, że faktury VAT wystawione w okresie od sierpnia do października 2007r. przez "Y" X.B na rzecz strony, na łączną kwotę netto[...]- zł, są fakturami nierzetelnymi, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

W ocenie organu I instancji, dokonane w toku prowadzonego postępowania ustalenia, pozwalają na stwierdzenie, że prowadzone przez podatnika dla celów podatku od towarów i usług ewidencje zakupów za sierpień, wrzesień i październik 2007r. nie stanowią dowodu tego, co wynika z zawartych w niej zapisów, a więc są niezgodne z wymogami określonymi w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Tym samym w świetle art. 193 § 4 i § 6 w związku z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.; dalej O.p.), prowadzone przez podatnika ewidencje zakupów za ww. miesiące 2007r., w części obejmującej zapisy dokonane na podstawie zakwestionowanych faktur VAT, uznano za nierzetelne. Stosownie do zapisu art. 23 § 2 O.p., organ I instancji odstąpił jednak od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, jako że dane wynikające z ewidencji zakupów, skorygowane o zapisy w części dotyczącej kwestionowanych faktur VAT, pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania w prawidłowej wysokości.