Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. I SA/Wr 2345/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant: starszy inspektor sądowy Katarzyna Motyl, Po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 lutego 2014 r. przy udziale sprawy ze skargi A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego - ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych I. uchyla zaskarżoną interpretację, II. zasądza od Ministra Finansów na rzecz A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 16 maja 2013 r., uzupełnionym, A Spółka z o.o. wystąpiła o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego - podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na naprawy rewizyjne i główne lokomotyw i wagonów, przy użyciu których strona świadczy usługi transportu kolejowego towarowego. Do końca 2012 r., zgodnie z ustawą o rachunkowości i ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, remonty te były odnoszone w koszty, natomiast od 1.01.2013 r. Spółka prowadzi księgi rachunkowe stosując Międzynarodowe Standardy Rachunkowości i zgodnie z MSR 16 pkt 14 nakłady ponoszone od 2013 r. na opisane naprawy Spółka wykazuje jako komponent czyli istotny element majątku trwałego, a wartość remontów rozliczana jest bilansowo na obciążenie nakładów na środki trwałe w budowie, następnie ewidencjonowana jako oddzielny składnik majątku i amortyzowana przez 4 lata, do następnego remontu. Spółka stwierdziła, wskazując na przepis art. 15 ust. 4d - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że zamierza potrącać je jednorazowo w dacie poniesienia, a ich amortyzacją nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów. Wyjaśniła strona, że naprawy wykazywane jako komponent nie spełniają definicji środka trwałego na gruncie ustawy o podatku dochodowym (art. 16a ust. 1), wartość ich Spółka zamierza jednorazowo potrącać w dacie poniesienia. W oparciu o ten stan faktyczny Spółka zadała pytanie: