Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 lutego 2014 r., sygn. IV SA/Wa 2271/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie sędzia WSA Łukasz Krzycki, sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2014 r. sprawy ze skargi T. O. i A. O. na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązku przeprowadzenia działań naprawczych na terenie działki oddala skargę

Uzasadnienie

Klub P., z siedzibą w S. 18 sierpnia 2010 r. zgłosił szkodę w środowisku polegającą na celowym zasypaniu żwirem mokradła na terenie działki geodezyjnej nr [...] w obrębie K., gmina S. - stanowiącego siedlisko kumaka nizinnego, żaby moczarowej, żaby trawnej i ropuchy szarej, będącego przedmiotem ochrony w obszarze Natura 2000. Zgłaszający szkodę w środowisku wskazał również, że mokradło położone jest na terenie obszaru Natura 2000 i tuż przy granicy [...] Parku Narodowego.

C. z siedzibą w W., pismem z 17 sierpnia 2010 r., zwróciło się do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w B. (dalej: "RDOŚ w B.") o zajęcie się sprawą nielegalnych prac budowlanych, które prowadzone są w obrębie obszaru Natura 2000 "[...]" na terenie działki geodezyjnej [...], należącej do T. i A. O. (dalej: "skarżący"). Wskazano, że przedmiotowe prace polegające na zwałowaniu gruzu na terenie podmokłej łąki i znajdujących się tam drobnych zbiorników wodnych, doprowadziły już do zniszczenia miejsc rozrodu kumaka nizinnego oraz populacji kukułki krwistej.

Na podstawie zebranego materiału RDOŚ w B. decyzją z [...] grudnia 2010 r. , w trybie przepisów ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493, ze zm., dalej: "ustawa szkodowa"), nałożył na skarżących obowiązek wykonania działań naprawczych na terenie ww. działki.

Po rozpatrzeniu odwołania złożonego przez skarżących, decyzją z [...] kwietnia 2011 r. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji wskazując na nieustalenie w przeprowadzonym postępowaniu administracyjnym podmiotu korzystającego ze środowiska w rozumieniu art. 3 pkt 20 ustawy z 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150, z późn. zm., dalej: "ustawa Poś"), co jest warunkiem koniecznym do stwierdzenia wystąpienia szkody w środowisku lub bezpośredniego wystąpienia szkody w środowisku w rozumieniu ustawy szkodowej. Ponadto organ odwoławczy uznał za uzasadniony zarzut skarżących dotyczący braku wydania przez organ I instancji, na podstawie art. 24 ust. 5 ustawy szkodowej, postanowienia o wszczęciu postępowania w przedmiotowej sprawie oraz zarzut niezebrania i nierozpatrzenia całego materiału dowodowego. Organ odwoławczy wskazał również na brak stanowiska merytorycznego, z którego wynikałaby podstawa do wydania decyzji nakładającej obowiązek przeprowadzenia działań naprawczych oraz naruszenie art. 107 § 3 Kpa, w związku z brakiem należytego uzasadnienia i ograniczania się do ogólnikowego załatwienia sprawy.