Wyrok WSA w Opolu z dnia 7 lutego 2014 r., sygn. I SA/Op 822/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wójcik Sędziowie Sędzia WSA Marzena Łozowska (spr.) Sędzia WSA Marta Wojciechowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 lutego 2014 r. sprawy ze skargi "A" I. P., B. K., M. K. spółka jawna z/s w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 21 października 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zapłaty zaległości z tytułu podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 28.12.2012 r., uzupełnionym pismem z dnia 16.01.2013 r., "A" I. P., B. K. i M. K. Spółka jawna z K. (dalej jako: skarżąca, Spółka), zwróciła się o udzielenie - w ramach pomocy de minimis - ulgi w formie rozłożenia na raty zapłaty zaległości w podatku od towarów i usług za: III i IV kwartał 2011 r. oraz I, II i III kwartał 2012 r. w łącznej kwocie 92.787 zł wraz z odsetkami za zwłokę. Zadeklarowała spłatę zadłużenia w 36 ratach, płatnych w kwocie 2.600 zł, do 15 dnia każdego miesiąca, począwszy od lutego 2013r. Jako uzasadnienie wniosku skarżąca wskazała na niski poziom przychodów (spadek o 60% obrotów) ze sprzedaży detalicznej odzieży, która stanowi podstawowy profil działalności, a tym samym na ograniczone możliwości finansowe. Wpływ na powyższą sytuację miało otwarcie Galerii Handlowej, która zdominowała rynek lokalny, ponieważ nastąpiło znaczne obniżenie cen towarów, zmalała sprzedaż i w okresie jesienno - zimowym skarżąca nie osiągnęła oczekiwanych zysków rekompensujących, chociażby w części, poniesione koszty. Skarżąca zwróciła przy tym uwagę na systematyczny wzrost kosztów w prowadzonej działalności gospodarczej (zakupy towarów do dalszej odsprzedaży, wynagrodzenia i świadczenia pracownicze, koszty finansowe obsługi zobowiązań kredytowych niezbędne do utrzymania płynności finansowej oraz wydatki na utrzymanie powierzchni handlowej), a także na niższy wskaźnik płynności finansowej wskutek ustalanych przez głównych kontrahentów warunków płatności z tytułu zaopatrzenia (przedpłaty oraz krótsze terminy płatności). Wskazała także, że w celu zwiększenia sprzedaży i dochodów stosuje różnego rodzaju promocje (karta stałego klienta). W związku z powyższym skarżąca podkreśliła, że za uwzględnieniem wniosku przemawia, zarówno ważny interes skarżącej jako podatnika, jak i interes publiczny. Udzielenie ulgi umożliwi zachowanie płynności finansowej oraz wywiązanie się z zapłaty zobowiązań handlowych, co warunkuje dalsze funkcjonowanie na rynku branżowym, a w niedalekiej przyszłości wywiązanie się z zapłaty zobowiązań budżetowych. Uregulowanie wszystkich zobowiązań w ustawowych terminach, może spowodować niekorzystne skutki społeczne w postaci redukcji miejsc pracy, co przy oczekiwanej zwiększonej płynności finansowej jest nieuzasadnione ekonomicznie. Skarżąca pozytywnie oceniała możliwość rozwoju, zakładając stabilną sytuację finansową klientów, dyscyplinę wydatków własnych i wynegocjowanie terminów zapłaty wymagalnych przyszłych zobowiązań.