Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 lutego 2014 r., sygn. I SA/Lu 1287/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, Sędziowie WSA Halina Chitrosz (sprawozdawca), NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Sekretarz sądowy Julita Kula, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 7 lutego 2014 r. sprawy ze skargi W. P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania - oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 23 września 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu wniosku W. P. z dnia 16 sierpnia 2013 r. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 17 kwietnia 2013 r., znak: [...] określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych.

W jego uzasadnieniu podano, że odwołanie od ww. decyzji wpłynęło do Izby Skarbowej w dniu 2 września 2013 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia.

Pełnomocnik skarżącego uznając za bezsporną okoliczność jego pobytu "w toku prawie całego postępowania" w Areszcie Śledczym, wyraził stanowisko, że fakt złożenia przez jego małżonkę wniosku z dnia 25 stycznia 2013 r. o zawieszenie postępowania w sprawie obligował organ podatkowy do wezwania skarżącego bądź A. P. do złożenia pełnomocnictwa.

Zarzucił, że skoro organ podatkowy przyjął, że małżonka jest pełnomocnikiem skarżącego, to powinien zapewnić jej czynny udział w dalszym postępowaniu, przede wszystkim właśnie jej doręczać wszelką korespondencję, w tym decyzję.

Tymczasem była ona doręczana wyłącznie skarżącemu na adres Aresztu Śledczego, "ze świadomością, iż podatnik przebywa w odosobnieniu i obiektywnie nie jest w stanie ani stawić się w urzędzie, ani wypowiedzieć się co do zebranego w sprawie materiału dowodowego, ani złożyć jakichkolwiek dowodów".

Zdaniem pełnomocnika, decyzja z dnia 17 kwietnia 2013 r. bezskutecznie została doręczona skarżącemu na adres Aresztu Śledczego. Z kolei decyzja wysłana także na jego adres miejsca zamieszkania nie została odebrana przez adresata, lecz przez T. P., który nie był dorosłym domownikiem w rozumieniu przepisu art. 149 Ordynacji podatkowej.