Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Po 642/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka (spr.) Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2008 oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] określił BP (dalej: podatnik, skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. w kwocie [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że na podstawie postanowienia z dnia [...] przeprowadził u podatnika postępowanie kontrolne w zakresie m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. Organ ustalił, że podatnik prowadził w [...] działalność gospodarczą pod nazwą A BP w zakresie m.in. sprzedaży hurtowej złomu. Organ stwierdził, że podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów badanego roku o łączną kwotę [...], na którą składają się: kwota [...] wynikająca z faktur VAT wystawionych przez MU za zakup złomu, kwota [...] wynikająca ze sfałszowanych umów kupna - sprzedaży dotyczących zakupu złomu, kwota [...] dotycząca nakładów adaptacyjnych, kwota [...] tytułem zawyżenia remanentu końcowego, kwota [...], w związku z zawyżeniem nieumorzonej wartości sprzedanego środka trwałego, kwota [...] dotycząca odpisów amortyzacyjnych, kwota [...] stanowiąca wydatki na zakup paliwa do samochodu nie stanowiącego własności podatnika w dacie poniesienia ww. wydatku. W związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami organ I instancji na podstawie art. 193 § 4 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej jako o.p.) uznał prowadzoną przez podatnika podatkową księgę przychodów i rozchodów za nierzetelną w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów. Na podstawie art. 23 § 2 o.p. organ odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, gdyż dane wynikające z prowadzonych ksiąg, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania.