Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 29 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Go 609/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Skowrońska - Pastuszko (spr.) Sędzia WSA Anna Juszczyk - Wiśniewska Protokolant Sekretarz sądowy Alicja Rakiej po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi Nadleśnictwa na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 r. 1. Uchyla zaskarżoną decyzję. 2. Określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. 3. Zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego Nadleśnictwa kwotę 5617 (pięć tysięcy sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Nadleśnictwo wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim skargę na decyzję z dnia [...] października 2013r., nr [...], którą Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza z dnia [...] grudnia 2012r., nr [...] w przedmiocie określenia Nadleśnictwu wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2008 r. w wysokości 132.405,00 zł.

Rozstrzygnięcia organów podatkowych zapadły w następującym stanie faktycznym sprawy.

Burmistrz, po wszczęciu z urzędu postępowania podatkowego, decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. określił Nadleśnictwu wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2008 r. w wysokości 94.656,00 zł.

W wyniku wniesionego przez Nadleśnictwo odwołania decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Wskazania organu odwoławczego dotyczyły przyjętej jako podstawy opodatkowania powierzchni gruntów. Burmistrz został zobowiązany do przeprowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego oraz precyzyjnego podania w uzasadnieniu decyzji, którą powierzchnię przyjmuje jako podstawę opodatkowania i dlaczego. SKO nakazało również określenie w decyzji wysokości zobowiązania podatkowego od wszystkich przedmiotów opodatkowania, posiadanych przez podatnika na obszarze działania organu pierwszej instancji, a nie tylko objęcie decyzją tej części zobowiązania, która nie została jeszcze zapłacona. Udzielając wskazówek co do ponownego postępowania organ drugiej instancji zwrócił uwagę, że podstawę wymiaru podatku stanowią dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków, organ pierwszej instancji powinien zatem odnieść się również do tych danych, m.in. w zakresie klasyfikacji gruntów przyjętych do opodatkowania. Końcowo Kolegium wskazało jeszcze, że organ pierwszej instancji wszczął wobec Nadleśnictwa postępowanie w sprawie ustalenia zobowiązania, zamiast w sprawie określenia takiego zobowiązania, podkreślając odmienny charakter decyzji (konstytutywny albo deklaratoryjny) wydawanych w każdym z tych postępowań.