Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Bd 723/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędziowie: Sędzia WSA Mirella Łent (spr.) Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant Asystent sędziego Joanna Jaworska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Zarządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu dofinansowania pobranego na realizację projektu oddala skargę

Uzasadnienie

Gmina K. (Beneficjent, skarżąca) w dniu 29 kwietnia 2013 r. złożyła wniosek do Instytucji Zarządzającej Regionalnym Programem Operacyjnym W. K.-P. (IZ RPO WK-P, IZ) o ponowne rozpatrzenie sprawy po decyzji Zarządu W. K.-P. (Zarząd) z dnia [...]r. określającej wysokość dofinansowania podlegającego zwrotowi, wykorzystanego z naruszeniem procedur, przyznanego na podstawie umowy zawartej w dniu [...]r. na realizację projektu pn. "Budowa sieci kanalizacji sanitarnej w mieście K. etapy III, IV, IV A, VII i VIII", zarzucając jej naruszenie:

- art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z § 18 i § 20 Umowy z dnia [...] r. o dofinansowanie w formie refundacji Projektu pn. "Budowa sieci kanalizacji sanitarnej w mieście K. etapy III, IV, IV A, VII i VIII" poprzez nieuwzględnienie porozumienia stron zawartego w umowie

o dofinansowanie - zapisu na sąd powszechny, jako właściwy do rozstrzygania sporów wynikających z realizacji umowy, co w opinii Beneficjenta czyni zaskarżoną decyzję wydaną bez podstawy prawnej, albowiem wydana została w sferze, którą strony poddały regulacji prawa cywilnego, a nie administracyjnego,

- art. 107 k.p.a. poprzez wadliwe powołanie podstawy prawnej wydania zaskarżonej decyzji,

- art. 75 § 1 k.p.a. poprzez oparcie zaskarżonej decyzji na podstawie opinii Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz ekspertyzy prawnej dotyczącej kwestii odstępstw od pierwotnego wniosku i złożonej dokumentacji projektowej wskazanych w zaleceniach pokontrolnych, gdyż wiadomości, które dzięki tym dowodom chciano uzyskać, nie były oparte na wiedzy specjalistycznej i nie dotyczyły wiadomości specjalnych,