Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 15 stycznia 2014 r., sygn. I SA/Bk 446/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński (spr.), Sędziowie sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, sędzia WSA (del.) Patrycja Joanna Suwaj, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2011 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] lipca 2013 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. z[...] maja 2013 r., nr [...], określającą Panu J. W. (dalej: Skarżący) wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 rok w kwocie 3.548,00 zł w miejsce zadeklarowanego w kwocie 435,00 zł. Przyczyną takiego rozstrzygnięcia był brak wykazania do opodatkowania dochodów zagranicznych z tytułu renty inwalidzkiej wypłaconej przez Republikę Islandii.

Z akt sprawy wynika, że Skarżący w 2011 r. uzyskał dochody w Polsce

ze stosunku pracy w kwocie 3.083,12 zł oraz ze świadczenia emerytalno - rentowego w kwocie 7.291,89 zł, a także dochody zagraniczne z tytułu renty inwalidzkiej wypłaconej przez Republikę Islandii w wysokości 677.291 ISK, w przeliczeniu

na złote - 17.291 zł. Organ podatkowy I instancji pozyskał, bowiem informację

od islandzkich organów podatkowych, że Skarżący w 2011 r. otrzymał

od T. 379.029 ISK, natomiast od G. 298.262 ISK. Z informacji wynika, że w obu przypadkach podatek nie został potrącony.

Organ II instancji przywołał treść przepisu art. 3 ust. 1 oraz 1a pkt 1 ustawy

z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.) i ustalił, że Skarżący w roku podatkowym 2011 miał miejsce zamieszkania na terenie Polski.