Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 grudnia 2013 r., sygn. III SA/Wa 1669/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Marek Krawczak, sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant sekretarz sądowy Agata Rogosz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi Q. Sp. z o o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w zakresie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości oraz przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz Q. Sp. z o o. z siedzibą w W. kwotę 757 zł (słownie: siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skarżąca - Q. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: “Skarżąca") pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. zwróciła się do Burmistrza Miasta i Gminy B. z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości. Skarżąca we wniosku o stwierdzeni nadpłaty wskazała, że organ podatkowy dochodził od niej zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości, które powstały w stosunku do Z. i dotyczą składników majątku, które Skarżąca nabyła od tego syndyka masy upadłości tego przedsiębiorstwa. W wyniku postępowania egzekucyjnego doszło do zapłaty przez Skarżącą części tych zaległości oraz przeniesienia prawa wieczystego użytkowania nieruchomości oraz własności budynków w zamian za część tych zaległości. Skarżąca wskazywała, że organ podatkowy nie wydał w stosunku do niej decyzji ustalającej jej odpowiedzialność za zaległości podatkowe przedsiębiorstwa Z. We wniosku o stwierdzeni nadpłaty podnoszono, że zapłacone przez Skarżącą zaległości podatkowe były przedawnione. Skarżąc wskazała, że organ dochodził od niej przedmiotowych zaległości na podstawie rt. 120 § 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (j.t. Dz. U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 ze zm.) W dalszej części uzasadnienia powoływanego, jako Pr. up. Jej zdaniem przepis ten nie może mieć zastosowania do zaległości podatkowych, gdyż odpowiedzialność osób trzecich za zaległości podatkowe regulują przepisy ordynacji podatkowej.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00