Wyrok WSA w Kielcach z dnia 30 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Ke 441/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma, Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec (spr.), Sędzia WSA Ewa Rojek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi M.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1 Decyzją z [...]r. nr [...]Dyrektor Izby Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w O. Św. z [...]. nr [...] określającą Małgorzacie K. (dalej zwanej "skarżącą") za sierpień 2007 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości 598 zł.

1.2 W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że skarżąca od 30 października 2001 r. prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą "W." M. K. w zakresie skupu i sprzedaży hurtowej złomu stalowego. W 2007 r. działalność prowadzona była w O. Ś. przy ul. S. 18 w lokalu o pow. 18 m2. Pod tym samym adresem działalność prowadziła firma jej córki "Skup i Sprzedaż Złomu" M. P. (z domu K.). Firma "W." w 2007 r. nie dzierżawiła pomieszczeń magazynowych, nie posiadała placu do składowania złomu, środków transportu ani środków trwałych i nie zatrudniała pracowników. Podczas oględzin miejsca prowadzenia działalności gospodarczej córka skarżącej oświadczyła, że na hali znajduje się złom należący tylko do niej.

W wyniku przeprowadzonego postępowania organ uznał, że w sierpniu 2007 r. skarżąca zawyżyła podatek naliczony z faktury wystawionej przez PW K. Sp. j. J. M., M. M. z/s w O. Św. Była to faktura nr 15/B/08/07 z dnia 29 sierpnia 2007 r. (wartość netto 37 240 zł).

Organ wyjaśnił, że choć obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest podstawowym prawem podatnika, to doznaje szeregu wyjątków, a takim jest m.in. art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535, dalej jako "u.p.t.u."). Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie wynika z samego faktu posiadania faktury, lecz z nabycia towaru lub usługi. To czy nabycie rzeczywiście zaistniało, podlega ocenie organów podatkowych, a faktura stwierdzająca czynności, które nie zostały dokonane, nie stanowi podstawy obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku. Dla powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego istotne jest bowiem to, czy faktura zawierająca ten podatek rzeczywiście dokumentuje określoną czynność między wskazanymi w niej podmiotami.