Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. III SA/Wa 2393/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Anna Wesołowska, Sędziowie sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), sędzia WSA Aneta Lemiesz, Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2013 r. sprawy ze skargi M. P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

1. Z przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy wynika, że M. P. (dalej: "Skarżący") wniósł o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług.

2. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że: Skarżący od listopada 2006r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług doradztwa podatkowego, opodatkowaną 22% stawką VAT. Podatek ten Skarżący rozlicza na zasadach ogólnych w formie kwartalnych deklaracji VAT-7K. Dla potrzeb tej działalności Skarżący korzysta obecnie z lokalu mieszkalnego będącego wyłączną własnością jego żony oraz lokalu użytkowego, którym dysponuje na podstawie umowy najmu. W obu lokalizacjach obsługuje swoich klientów. Skarżący w 2009r. podpisał umowę deweloperską, na podstawie której deweloper zobowiązał się wybudować budynek mieszkalny, dokonać wyodrębnienia dwóch lokali, połączyć je oraz przenieść na Skarżącego własność połączonego już lokalu mieszkalnego. Zamiarem Skarżącego jest dostosowanie docelowo tego lokalu dla potrzeb obsługi swoich klientów. Jednocześnie, lokal będzie wykorzystywany na potrzeby mieszkaniowe własne i rodziny Skarżącego. Zakup lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem na działalność gospodarczą oraz wykorzystywanie go dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych własnych i rodziny jest ponadto dla Skarżącego ekonomicznie bardziej opłacalny niż nabywanie osobno lokalu użytkowego i mieszkaniowego. Połączony lokal zostanie tak zaprojektowany, aby możliwe było korzystanie z wszystkich pomieszczeń oraz części wspólnych (m.in. korytarze, łazienki) zarówno dla potrzeb działalności gospodarczej, jak i mieszkaniowych rodziny Skarżącego. Czas oraz stopień intensywności używania lokalu dla obu rodzajów potrzeb zależny będzie wyłącznie od zapotrzebowania klientów Skarżącego i w związku z tym będzie podlegał ciągłym fluktuacjom. Do lokalu dołączone będą 2 miejsca garażowe, z których korzystać będzie Skarżący (posiada samochód w leasingu operacyjnym służący do działalności gospodarczej) oraz, w zależności od potrzeb, klienci Skarżącego. Na poczet umowy deweloperskiej Skarżący wnosić będzie zaliczki, dokumentowane fakturą VAT wystawioną przez dewelopera. Lokal mieszkalny w momencie jego przekazania do użytkowania zostanie w całości umieszczony w prowadzonym przez Skarżącego rejestrze środków trwałych, gdyż spełniać będzie wymogi określone w art. 22a ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej "u.p.d.o.f."), ponieważ będzie lokalem stanowiącym wyłączną własność Skarżącego, będzie miał przewidywany okres używania dłuższy niż rok, będzie wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą i Skarżący podejmie decyzję o jego amortyzowaniu.