Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. I SA/Lu 1085/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer,, WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 listopada 2013 r. sprawy ze skargi B. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania podatkowego oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Lu 1085/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej - O.p.) Dyrektor Izby Skarbowej (dalej - DIS) po rozpatrzeniu odwołania B. M. (dalej - strona, skarżący) od decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego (dalej - NUS) z dnia [...] odmawiającej uchylenia decyzji ostatecznej z dnia [...], orzekającej o odpowiedzialności podatkowej płatnika, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podał, że skarżący w dniu [...] złożył do NUS wniosek o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną z dnia [...], orzekającą o odpowiedzialności podatkowej płatnika za niepobrany podatek od darowizny dokonanej aktem notarialnym Rep. A Nr [...] z dnia [...], oraz określającą wysokość niepobranego podatku od spadków i darowizn w kwocie 5.709 zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę. Jako podstawę wskazał nowe okoliczności faktyczne w sprawie, a mianowicie treść aktu notarialnego Rep. A Nr [...] z dnia [...] i aktu notarialnego Rep. A Nr [...] z dnia [...].

Po przeprowadzeniu postępowania wznowieniowego, NUS decyzją z dnia [...] odmówił uchylenia wskazanej przez stronę decyzji.

W odwołaniu od tej decyzji strona stwierdziła, że decyzją z dnia [...] "organ z urzędu dokonał wymiaru w podatku od darowizny orzekając odpowiedzialność podatkową płatnika". W decyzji tej organ oparł się wyłącznie na podstawie oświadczeń stron stawających przy akcie notarialnym Rep A nr [...] z dnia [...] Stało się to przy pominięciu protokołu zawartego w formie aktu notarialnego z dnia [...] Rep A [...]. Twierdzenie organu podatkowego, że wartość nieruchomości nie ma żadnego znaczenia dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania i w konsekwencji samego podatku jest całkowitym błędem. Nie jest prawdą jakoby akty notarialne z dnia [...] Rep A nr [...] oraz z dnia [...] Rep A nr [...] dotyczyły innych nieruchomości oraz innych osób. Akty te dotyczą właśnie tej nieruchomości oraz tych osób. Skoro tak to organ wypełniając swój obowiązek ustawowy powinien podjąć stosowne kroki celem zweryfikowania podanej wartości nieruchomości ustalając właściwą podstawę opodatkowania. Nie jest prawdą jakoby organ przeprowadził weryfikację wartości przedmiotowej nieruchomości pod kątem zbieżności z wartością rynkową, jak to zostało przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Prawdą jest natomiast, że organ podatkowy przyjął ad hoc oświadczenia tych osób idąc im na rękę, poświadczając nieprawdę. Potwierdza to operat szacunkowy wyceny nieruchomości gruntowej niezabudowanej opracowany przez rzeczoznawcę majątkowego. Także nieprawdą jest, że na podstawie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn aktem notarialnym z dnia [...] Rep A [...] E. K. została zwolniona z obowiązku podatkowego. Analiza literalna tego aktu w żadnym stopniu nie uprawnia do takich twierdzeń. Wręcz odwrotnie nie została ona zwolniona z tegoż obowiązku, ponieważ cyt. "nie mogła być ona zwolniona na tej podstawie". Na podstawie decyzji z dnia [...] organ podatkowy wyegzekwował od skarżącego w całości zobowiązanie podatkowe, ustalone na podstawie tzw. decyzji ustalającej, nie bacząc na odprowadzony przez płatnika podatek w związku z ustaleniami zawartymi w protokole prostującym Rep A Nr [...] z dnia [...]. W takim przypadku organ podatkowy powinien wznowić postępowanie uwzględniając żądanie odwołującego. Organ naruszył art. 187 § 1 O.p., poprzez niepełne zebranie i rozpatrzenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego.