Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 października 2013 r., sygn. I SA/Wa 699/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędziowie: WSA Dariusz Pirogowicz WSA Joanna Skiba (spr.) Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2013 r. sprawy ze skargi G. A. i A. W. - kuratora spadku po I. A., W.A., A. W., J. A., L. S. i S. A. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] stwierdzającą wydanie z naruszeniem prawa decyzji Naczelnika Dzielnicy [...] z dnia [...] marca 1978 r. nr [...], orzekającej o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w K. przy ul. [...] i [...].

W uzasadnieniu organ wskazał, że na podstawie decyzji Naczelnika Dzielnicy [...] z dnia [...] marca 1978 r. nr [...] orzeczono o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości objętej księga wieczystą [...] obręb [...], oznaczonej [...] oraz księgą wieczystą [...] obręb [...] , oznaczonej jako [...], położonej w K. przy ul. [...] i [...], stanowiącej współwłasność I. A. , W. A. , A. W. , J. A. , L. A. , M. A. i S. A .

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji wystąpił G. A.

( następca prawy po M. A. vel M. A.) .

Decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] stwierdzono wydanie z naruszeniem prawa decyzji Naczelnika Dzielnicy [...] z dnia [...] marca 1978 r. nr [...], orzekającej o przejęciu na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości położonej w K. przy ul. [...] i [...]. W uzasadnieniu organ nadzoru wskazał, że kwestionowane rozstrzygnięcie zostało wydane z naruszeniem przepisów o właściwości, co stanowi samoistną przesłankę do stwierdzenia nieważności decyzji określoną w art. 156 § 1 pkt 1 kpa. Jednocześnie organ nadzoru podniósł , że analiza materiału dowodowego nie dała podstaw do stwierdzenia, iż kwestionowane orzeczenie dotknięte jest wadą rażącego naruszenia prawa wskazaną w art. 156 § 1 pkt 2 kpa .