Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 października 2013 r., sygn. III SA/Kr 379/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Sędziowie WSA Tadeusz Wołek NSA Krystyna Kutzner Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2013 r. sprawy ze skargi J. Ł. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 31 maja 2012 r. nr [....] w przedmiocie zmiany uchwały w sprawie ustalenia zasad usytuowania na terenie miasta [....] miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych skargę oddala

Uzasadnienie

W dniu 31 maja 2012 r. Rada Miejska podjęła uchwałę Nr [...] zmieniającą uchwałę Rady Miasta z dnia [...] 2003 r. Nr [...] w sprawie ustalenia zasad usytuowania na terenie miasta T miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych.

Skargę na powyższą uchwałę złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie J. Ł. - radny Rady Miejskiej zarzucając naruszenie art. 12 ust. 4 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i wnosząc o uchylenie uchwały.

Skarżący stwierdził, że art. 12 ust. 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi upoważnia Radę Miejską do ustalenia w drodze uchwały zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, ale Rada Miejska nie może tego robić w sposób bezwarunkowy i dowolnie. W art. 12 ust. 4 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi ustawodawca nałożył na Radę Miejską obowiązek dostosowania powyższych zasad do potrzeb ograniczenia dostępności alkoholu w T, określony w gminnym programie profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych. Zaskarżona uchwała tego warunku nie spełnia w ocenie skarżącego. Zdaniem skarżącego najpierw należało przeprowadzić dogłębną, całościową i aktualną analizę stanu zagrożeń skutków nadużywania alkoholu. Dopiero na tym fundamencie informacyjnym można zbudować system pomocy a przyjęta profilaktyka i rozwiązywanie problemów alkoholowych powinno być permanentnie monitorowane. Na tej podstawie powinny być podejmowane środki zaradcze i naprawcze skierowane do społeczności lokalnej.