Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Wa 287/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Ewa Grochowska - Jung Sędzia WSA - Anna Mierzejewska Protokolant - starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. C. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) stanowiącą 23% podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku J. P. (ur. [...] marca 1950 r.) z dnia [...] grudnia 2010 r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2009 r. Dz. U. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił przyznania dla wyżej wymienionego świadczenia w drodze wyjątku. W uzasadnieniu podał, że powyższe świadczenie może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, a powyższe warunki muszą być spełnione łącznie. W rozpoznawanej sprawie natomiast skarżący na przestrzeni [...] lat życia, tj. na datę powstania całkowitej niezdolności do pracy, posiada udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe wynoszące 14 lat, 4 miesiące i 17 dni, zaś w dziesięcioleciu przypadającym przed dniem powstania niezdolności do pracy, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym, udokumentowano jedynie 1 rok i 17 dni tych okresów. Ponadto w latach 1979 - 1989 nie został udowodniony żaden okres ubezpieczenia, a po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w czerwcu 2002 r. do powstania całkowitej niezdolności do pracy we wrześniu 2009 r., tj. przez okres 7 lat, skarżący nie wykonywał zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym. Brak jest też potwierdzenia, że współpracując z żoną przy prowadzeniu działalności gospodarczej, był on zgłoszony do ubezpieczenia. Niezależnie od powyższego, w okresie od [...] stycznia 1972 r. do [...] sierpnia 1979 r., od [...] stycznia 1990 r. do [...] sierpnia 2000 r. oraz od [...] stycznia 2001 r. do [...] czerwca 2002 r. prowadził on działalność gospodarczą, a w okresie od [...] marca 2001 r. do [...] czerwca 2002 r. nie opłacał składek na ubezpieczenie społeczne. Zatem - w ocenie organu - nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności w nabyciu uprawnień do świadczenia w trybie zwykłym, bowiem współpraca przy prowadzeniu działalności gospodarczej oraz prowadzenie działalności gospodarczej bez opłacania składek na własne ubezpieczenie, nie może być uznane za taką okoliczność, a w wyżej wymienionych przerwach nie orzeczono wobec niego całkowitej niezdolności do pracy.