Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2013 r., sygn. IV SA/Wr 221/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.) Sędzia NSA Julia Szczygielska Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 11 lipca 2013 r. sprawy ze skargi L. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. "a" oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2002 r. nr 42, poz. 371 ze zm.) dalej ustawa, odmówił L. W. (dalej skarżącemu) - przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że skarżący wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich na podstawie art. 4 ust. 1 lit. "a" i lit. "c" ustawy. Przepis ten stanowi, że "Represjami w rozumieniu ustawy są okresy przebywania w hitlerowskich więzieniach, obozach koncentracyjnych i ośrodkach zagłady". Podkreślono, że dołączone do przedmiotowego wniosku dokumenty - ankieta personalna Biura Dowodów Osobistych w T. życiorys oraz akt urodzenia siostry wnioskodawcy - G. - z dnia 22 listopada 1944 r. potwierdzają deportację strony wraz z rodziną z W. W. na teren III Rzeszy i przymusowe zatrudnienie rodziców w charakterze robotników rolnych w majątku W.-H. Zdaniem organu deportacja do pracy przymusowej w III Rzeszy nie stanowi represji (działalności kombatanckiej) w rozumieniu art. 1-4 ustawy. Wobec powyższego organ nie miał podstaw do przyznania stronie uprawnień kombatanckich.

Skarżący we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy zwrócił się o przyznanie statusu osoby represjonowanej i zrównania uprawnień z "S.". Nadto przywołał treść art. 4 ustawy oraz preambuły do ustawy. Według skarżącego ustawa, która (w art. 4) stanowi między innymi, że represjami wojennymi są okresy przebywania z przyczyn politycznych, religijnych i narodowościowych na przymusowych zesłaniach i deportacji w ZSRR, w sposób ewidentny narusza zasadę sprawiedliwości społecznej, równości wobec prawa, prawa do równego traktowania o czym stanowi obowiązująca Konstytucja RP, a także art. 7 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka zgodnie z którym "Wszyscy są równi wobec prawa i są uprawnieni bez jakiejkolwiek dyskryminacji do jednakowej ochrony prawnej. Wszyscy są uprawnieni do jednakowej ochrony przed jakąkolwiek dyskryminacją, będącą pogwałceniem niniejszej Deklaracji i przed jakimkolwiek podżeganiem do takiej dyskryminacji". Skarżący podniósł, że wyrazy "represja" i "deportacja" mają tożsame znaczenie.