Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 1 lipca 2013 r., sygn. II SA/Bd 435/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędziowie: Sędzia WSA Anna Klotz Sędzia WSA Małgorzata Włodarska (spr.) Protokolant Agnieszka Zakrzewska-Wiśniewska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Kujawsko-Pomorskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w T. z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego oddala skargę.

Uzasadnienie

Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w I. decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), po przeprowadzeniu postępowania co do przyczyn wznowienia postępowania i po ponownym rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] o przyznanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego na rok [...] odmówił uchylenia dotychczasowej decyzji nr [...] z [...] wydanej przez Kierownika Biura Powiatowego w I.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wyjaśnił, że w dniu [...] J. K. złożył wniosek o przyznanie płatności na rok [...], w którym to ubiegał się o przyznanie płatności bezpośredniej oraz płatności cukrowej. W dniu [...] Kierownik Biura Powiatowego w I. wydał decyzję NR [...] w sprawie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, odmawiając przyznania płatności cukrowej ze względu na nie spełnienie warunków do jej przyznania.

W dniu [...] do Biura Powiatowego w Inowrocławiu wpłynął wniosek o wznowienie postępowania złożony przez J. K., w którym strona zarzuciła organowi nieodniesienie się do art. 24 ustawy o płatnościach bezpośrednich oraz stwierdziła, że w dniu wydawania decyzji przez organ I instancji istniały dokumenty w postaci uchwał podejmowanych przez likwidowaną Spółdzielnię P. w T., z których jednoznacznie wynika, że doszło do sukcesji uniwersalnej, że likwidowana Spółdzielnia zatwierdziła działania likwidatora oraz wskazała, że do dyspozycji likwidatora pozostają pewne nieruchomości, które był on zobowiązany jak najszybciej spieniężyć. Ponadto, zwrócił uwagę na okoliczność, iż kwestia sukcesji uniwersalnej lub jej braku miała istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a organ administracji publicznej nie zbadał tego, pomimo że strona postępowania na tę sukcesję wskazywała. W załączeniu do wniosku J. K. dołączył: uchwałę nr [...] Walnego Zgromadzenia Członków S.P. w T. z dnia [...], uchwałę nr [...] Walnego Zgromadzenia Członków S.P. w T. z dnia [...], uchwałę nr [...] Walnego Zgromadzenia Członków S.P. w T. z dnia [...], uchwałę nr [...] Walnego Zgromadzenia Członków S.P. w T. z dnia [...], oraz uchwałę nr [...] Walnego Zgromadzenia Członków S.P. w T. z dnia [...].