Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. I SA/Bk 41/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 lipca 2013 r. sprawy ze skargi "A. [...]" Spółka z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] grudnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...].10.2011 r., nr [...], 2. stwierdza, że decyzje wymienione w pkt 1 nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz strony skarżącej "A. [...]" Spółka z o.o. w G. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] kwietnia

2010 r., nr [...] określił A. [...] Sp. z o.o. z G. (dalej powoływana także jako: "Spółka") wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 r. Po rozpatrzeniu złożonego przez Spółkę odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] października 2010 r. [...] uchylił w całości rozstrzygnięcie organu I instancji i orzekł co do istoty sprawy. Powyższą decyzję doręczono, pełnomocnikowi skarżącej Spółki radcy prawnemu L. M. w dniu 13 października 2010 r.

Pismem z dnia 8 września 2011 r. skarżąca Spółka, za pośrednictwem innego pełnomocnika - radcy prawnego P. L., wniosła o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] października 2010 r. Spółka wskazała, że z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu, bowiem wskazana decyzja została doręczona osobie nieuprawnionej. Zdaniem Spółki, A. O. udzielając w dniu 18 listopada 2004 r. pełnomocnictwa U. O. działał w imieniu własnym nie zaś w imieniu Spółki. Pełnomocnictwo to nie zawiera oświadczenia o działaniu w imieniu Spółki. U. O. nie była umocowana do działania w imieniu skarżącej Spółki, lecz w sprawach A. O., wobec czego nie mogła udzielić