Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. III SA/Gd 186/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędziowie WSA Jolanta Sudoł (spr.), WSA Bartłomiej Adamczak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Januszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 16 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 21 września 2012 r. Burmistrz, działając na podstawie art. 25, art. 27 ust. 1, 1a, ust. 7 pkt 2, art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r., nr 1, poz. 7 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm.), zobowiązał P. W. do zwrotu kwoty 10.000 zł z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego M. J. na N. i E. W. w okresie od 1 października 2010 r. do 31 lipca 2011 r. wraz z ustawowymi odsetkami, które na dzień wydania decyzji wyniosły 1.995,81 zł.

Decyzja została wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy, wskutek dwukrotnego orzeczenia przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze o uchyleniu decyzji organu pierwszej instancji. Przytaczając treść art. 27 ust. 1 i 2 ustawy organ podał, że organ właściwy wierzyciela wydaje, po zakończeniu okresu świadczeniowego lub po uchyleniu decyzji w sprawie przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego, decyzję administracyjną w sprawie zwrotu przez dłużnika alimentacyjnego należności z tytułu otrzymanych przez osobę uprawnioną świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

Organ ustalił, że obowiązek alimentacyjny strony względem N. i E. W. istniał od 1 maja 2009 r. P. W. pomimo posiadania świadomości obowiązku alimentacyjnego nie wywiązywał się z niego co najmniej od stycznia 2010 r. Informacje o wypłacanych świadczeniach były przez organ pierwszej instancji wysyłane stronie na adres: ul. C. w C., który został wskazany przez organ egzekucyjny. Nieodebrana pod tym adresem korespondencja uznawana była za doręczoną. Organ podniósł, że wyrok Sądu Rejonowego z dnia 13 września 2011 r., w którym uchylono wyrok zaoczny z dnia 24 marca 2010 r., stanowiący do tej pory podstawę wypłacania świadczeń alimentacyjnych oraz ugoda zawarta przed Sądem w tym samym dniu, w której obniżono alimenty z kwoty 300 zł do kwoty 150 zł, były stronie znane, w związku z faktem, że w ww. postępowaniach sądowych, P. W. brał udział. W interesie strony leżało zatem dostarczenie wyroków do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym.