Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 maja 2013 r., sygn. III SA/Wa 3072/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Krawczak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant referent stażysta Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2013 r. sprawy ze skargi G. D. na zmianę interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną zmianę interpretacji indywidualnej, 2) stwierdza, że uchylona zmiana interpretacji indywidualnej nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz G. D. kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skarżąca - G. D. wnioskiem z dnia 5 maja 2010 r. wystąpiła do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia daty nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz opodatkowania przychodu ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntów, przyznanych na podstawie art. 7 ust. 1 z dnia 26 października 1945r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50 poz. 278 i 279 dalej "Dekret") osobie, która nabyła prawa i roszczenia od spadkobiercy dawnego właściciela tej nieruchomości.

W uzasadnieniu wniosku Skarżąca przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, że w dniu 7 lipca 2005 r. na podstawie umowy notarialnej nr rep. [...] nabyła udział w prawach i roszczeniach do nieruchomości położonej przy ul. [...] przejętej przez Państwo na mocy przepisu art. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze W..

Nabycie to zostało dokonane od P. S. spadkobiercy dawnych właścicieli, który oświadczył, że na mocy art. 7 Dekretu przysługują mu prawa i roszczenia do nieruchomości w tym o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu i zwrot własności budynków. Zgodnie bowiem z postanowieniami Dekretu wszystkie nieruchomości położone na terenie m. W., a więc i działka położona przy ulicy [...], przeszła z dniem 21 listopada 1945 r. na własność gminy m. W., a następnie Skarbu Państwa, a poprzedni ich właściciele mogli ubiegać się na określonych warunkach o oddanie przejętych gruntów na własność czasową. W ustawowym terminie wskazanym w Dekrecie poprzednicy prawni P. S., tj. H. i T. C. złożyli i należycie opłacili wniosek o przyznanie mu własności czasowej nieruchomości, który wpłynął do Zarządu Miejskiego Miasta W. w dniu 18 lipca 1948r. W związku z tym P. S. na mocy Aktu Notarialnego sprzedał Skarżącej przysługujące mu prawa i roszczenia do nieruchomości wynikające z treści art. 7 dekretu, w tym o ich zwrot byłym właścicielom lub ich następcom prawnym, o oddanie ich w użytkowanie wieczyste względnie roszczenia o odszkodowanie za te nieruchomości (dalej wszelkie "prawa i roszczenia do nieruchomości"), za ustaloną cenę, a Skarżąca nabyła te prawa i roszczenia do nieruchomości na zasadach wspólności ustawowej wraz z mężem K. D.. Wraz z podpisaniem aktu notarialnego małżonkowie wypłacili na rzecz P. S. ustaloną cenę, zatem prawa i roszczenia do nieruchomości zostały nabyte z dniem 7 lipca 2005 r. Na mocy decyzji Prezydenta W. Nr [...] z dnia 28 maja 2008 r. oraz umowy o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste zawartej dnia [...] sierpnia 2008r. przed M. W. notariuszem w W. nieruchomość stanowiąca działkę ewid. [...] z obrębu [...] o powierzchni 364 m2 została oddana Skarżącej i jej mężowi w użytkowanie wieczyste, a prawo to ujawniono w księdze wieczystej Nr [...]. Jak wynika z postanowień powołanego powyżej aktu notarialnego § 3 lit. h w wyniku szeregu zdarzeń prawnych, w tym umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym z dnia 7 lipca 2005 r. Rep. Nr [...] Skarżąca i jej mąż nabyli od spadkobiercy dawnego właściciela wszelkie prawa i roszczenia do gruntu niezabudowanej nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] wynikające z przepisów dekretu warszawskiego i stali się w ten sposób następcami prawnymi poprzednich właścicieli.