Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 7 maja 2013 r., sygn. II SA/Sz 11/13

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędzia WSA Barbara Gebel,, Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Protokolant Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi I.C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wynagrodzenia za dozór pojazdów I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...], II. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego postanowieniem z dnia [...] r. nr III [...] wydanym na podstawie art. 102 § 1,§2 i § 4, art. 174 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954 ze zm.), § 3 i § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 46, poz. 237), po rozpoznaniu wniosku I. Ch. z dnia [...] r. o przyznanie wynagrodzenia za usunięcie i przechowywanie pojazdu marki [...] o nr rej. [...] w okresie od dnia [...] r. do dnia [...] r. odmówił przyznania wynagrodzenia.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że przedmiotowy pojazd został usunięty z drogi w dniu [...] r. i przechowywany do dnia jego przejścia na rzecz Skarbu Państwa przez wspólników spółki A. cywilnej. Wynika to

m. in. ze znajdującego się w aktach sprawy pisma tej spółki z dnia [...] r. informującego o nie odebraniu pojazdu marki [...] o nr rej. [...] przez dotychczasowego właściciela, wystosowane na podstawie § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2002 r. w sprawie usuwania pojazdów. Po likwidacji spółki A. cywilnej, pojazd do dnia [...] r. przechowywało Spółka B. z o.o., które wydało wrak spalonego pojazdu, na skutek pożaru który miał miejsce na parkingu przy ulicy [...] w [...] . Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w uprzednio przeprowadzonych postępowaniach dotyczących przyznania wynagrodzenia za przechowywanie innych pojazdów przechowywanych przez tę spółkę ustalił, iż w momencie rozwiązania spółka A. nie posiadała żadnego materialnego majątku, zatem wspólnicy nie dokonali jego podziału. Z oświadczenia D. S., wspólnika spółki A ." wynikało ponadto, że nikomu nie powierzał on dozoru nad przechowywanymi pojazdami, a w momencie rozwiązania spółki dozorowane pojazdy znajdowały się na parkingu zarządzanym później przez Spółkę B.., co sprawiło, że pojazdy te przechowywane były przez ten podmiot. W kwestii ewentualnego wynagrodzenia za dozór pojazdu D. S. oświadczył, iż wynagrodzenie winno zostać przyznane jemu i I.Ch. w takim samym zakresie, tj. po 50 %, gdyż taki podział wynikał z umowy spółki. Drugi wspólnik, I. Ch. oświadczyła z kolei, że za okres do dnia rozwiązania spółki A., tj. od [...] r. wynagrodzenie przysługuje byłym wspólnikom po 50 %. Z uwagi na powyższe ustalenia Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego przyjął, że podział majątku spółki A. nie został przeprowadzony, a I. Ch., za okres trwania Spółki A., występuje z wnioskiem o przyznanie wynagrodzenia za holowanie i dozór pojazdu jako były wspólnik tej spółki w udziale do 50%.