Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 maja 2013 r., sygn. II SA/Po 330/13

Dnia 29 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak - Owczarczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant st. sekr. sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2013 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Wielkopolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] stycznia 2013r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. Nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P. (dalej jako "PPIS" albo organ I instancji), po rozpoznaniu zgłoszenia choroby zawodowej orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u W. K. choroby zawodowej: nowotwory złośliwe powstałe w następstwie działania czynników występujących w środowisku pracy, uznanych za rakotwórcze u ludzi - raka płuca, wymienionej w poz. 17 pkt 1 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 105, poz. 869 - dalej jako "rozporządzenie w sprawie chorób zawodowych"). W podstawie prawnej decyzji powołano przepisy art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm. - dalej jako "k.p.a.") oraz art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2011 r., Nr 212, poz. 1263 z późn. zm. - dalej jako "ustawa o P.I.S.").

W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że podstawą rozstrzygnięcia było orzeczenie lekarskie Wielkopolskiego Centrum Medycyny Pracy w P. (dalej: WCMP) Nr [...] z dnia [...] maja 2012 r. o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, oraz wystawione w trybie odwoławczym przez Instytut Medycyny Pracy w Ł. (dalej IMP w Ł.) orzeczenie lekarskie nr [...]. Wskazano, iż w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, iż W. K. pracował w Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w P. (dalej jako "MPK") w latach 1982 -2005, jako: kowal, hartownik i monter rozjazdów. Pracując w hartowni miał zawodowy kontakt z ropą naftową, benzyną i naftą. W 2011 r. rozpoznano u niego raka prawego płuca. Podkreślono, że pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. pracodawca nie potwierdził występowania czynników rakotwórczych w środowisku pracy pracownika. W. K. zgłosił podejrzenie raka płuc jako chorobę zawodową, która w jego ocenie została spowodowana przez zawodowy kontakt z czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, takimi jak nafta i benzyna, a następnie został dnia [...] grudnia 2011 r. skierowany przez PPIS do WCMP w P. W wyniku przeprowadzonych specjalistycznych badań ustalono m.in. rozpoznanie raka drobnokomórkowego prawego płuca. Wskazano, iż w szerokim uzasadnieniu orzeczenia o barku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej (orzeczenie z dnia [...] maja 2012 r. Nr [...]) jednostka orzecznicza stwierdziła, że nowotwór złośliwy może być uznany za chorobę zawodową, jeżeli powstał w następstwie działania czynników występujących w środowisku pracy, uznanych za rakotwórcze dla ludzi. Uwzględnia się przy tym pierwotną lokalizację nowotworu i okres latencji oraz potwierdzenie w badaniach epidemiologicznych zwiększonego w stosunku do populacji ogólnej ryzyka zachorowania na nowotwór złośliwy. Zaznaczono, że złożona etiologia choroby nowotworowej układu oddechowego wiąże się najczęściej z wieloletnim nałogiem palenia papierosów, a W. K. był wieloletnim palaczem papierosów. Wskazano, iż W. K. skorzystał z możliwości zweryfikowania orzeczenia WCMP w trybie odwoławczym. IMP w Ł. na podstawie dokumentacji medycznej oraz oceny narażenia zawodowego potwierdził ustalenia WCMP. IMP zwrócił uwagę na fakt palenia przez W. K. znacznej ilości papierosów, co jest istotnym pozazawodowym czynnikiem ryzyka rozwoju nowotworów płuc i w konsekwencji wydał orzeczenie lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej (orzeczenie z dnia [...] czerwca 2012 r. Nr [...]). Z uwagi na powyższe PPIS w P. wskazał, że całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego nie pozwala przyjąć, że schorzenie stwierdzone u W. K., tj. rak płuc, stanowi chorobę zawodową. Organ I instancji podkreślił, że nie można przyjąć, iż istniał związek przyczynowy rozpoznanej choroby z warunkami czy sposobem wykonywania pracy, zwłaszcza, gdy w środowisku pracy W. K. nie występowały czynniki szkodliwe dla układu oddechowego. Powołując przepis art. 2351 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), organ I instancji podniósł, że w tym przypadku nie występują przesłanki określone tym przepisem, uprawnione ośrodki medycyny pracy wykluczyły związek przyczynowy pomiędzy wykonywaną pracą a zdiagnozowanym schorzeniem. W konsekwencji uznając kompletność tych orzeczeń PPIS uznał, iż nie jest możliwe stwierdzenie choroby zawodowej.