Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 kwietnia 2013 r., sygn. III SA/Wr 47/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Józef Kremis Sędzia WSA Małgorzata Malinowska-Grakowicz Protokolant Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2013 r. sprawy ze skargi P.G. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania psychologiczne oddala skargę.

Uzasadnienie

Rozstrzygnięciem opisanym w sentencji niniejszego wyroku - wydanym po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Komendanta Powiatowego Policji w J. z dnia [...] r. (Nr [...]), w której organ ten skierował skarżącego na badania psychologiczne przeprowadzone w celu orzeczenia istnienia lub braku przeciwwskazań psychologicznych do kierowania pojazdem, w związku z przekroczeniem 24 punktów za naruszenia przepisów ruchu drogowego - organ wyższego stopnia utrzymał w mocy pierwszoinstancyjne orzeczenie.

W uzasadnieniu swojej decyzji Komendant Wojewódzki Policji we W. - po przedstawieniu dotychczasowe przebiegu postępowania - skonstatował, że podstawę normatywną podjęcia niewadliwego rozstrzygnięcia stanowią w tej sprawie przepisy art. 124 ust. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (jednolity tekst: Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm. - powoływanej w dalszych rozważaniach - skrótowo - jako "p.r.d."), podkreślając, że wszystkie punkty przypisano odwołującemu się w czasie obowiązywania rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. Nr 236, poz. 1998 ze zm.). Obecnie - od dnia 9 czerwca 2012 r. - obowiązuje już nowe rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. o identycznym tytule (Dz. U. 2012, poz. 488). Zmiana stanu normatywnego nie ma jednak - w ocenie organu drugiej instancji - istotniejszego znaczenia, ponieważ odpowiednie przepisy, wchodzące w rachubę przy ocenie stanu faktycznego sprawy - zwłaszcza § 8 ust. 4 i ust. 6 obu rozporządzeń - nie różnią się w istocie brzmieniem.