Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 marca 2013 r., sygn. I SA/Po 8/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Protokolant st. sekr. sąd. Kamila Kozłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 marca 2013r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002r. oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2012 r. P. K. wystąpił do Dyrektora Izby Skarbowej w P. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia [...] lipca 2007 r., Nr [...], określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. P. K. oraz M. K. w wysokości [...] zł. Jako podstawę żądania wskazał rażące naruszenie przepisów art. 23 § 1 pkt 1 i 2 w związku z art. 247 § 1 pkt 2 i 3 Ordynacji podatkowej oraz naruszenie art. 24b1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PDOF).

W uzasadnieniu wniosku wskazał, że decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia [...] lipca 2007 r. została wykonana, jednakże trwające postępowanie podatkowe oraz postępowanie karne uczyniło go niezdolnym do działania. Podatnik podkreślił, że w 2002 r. osiągnął niekwestionowany przychód w wysokości [...] zł. Z powodu uznania jego ksiąg podatkowych za nierzetelne organy podatkowe obniżyły koszty uzyskania przychodu o kwotę [...] zł (odrzucono fikcyjne faktury kosztowe), a jednocześnie nie uwzględniły rzeczywiście poniesionych przez niego kosztów. Takie działanie organów, w ocenie wnioskodawcy, dało fałszywy obraz strony ekonomicznej wykonywanych przez niego robót budowlanych (wykonywał je w małym rozmiarze), pomimo, iż w toku przesłuchań zgłaszał, że faktycznie poniósł koszty (np. robocizny). Podatnik, wyjaśniając motywy swojego działania, stwierdził, że sytuacja na rynku usług budowlanych w 2002 r. nie pozwalała na prowadzenie działalności w pełni sformalizowanej, dlatego też do obrotu wprowadzał fikcyjne faktury. Mając na względzie powyższe, wnioskodawca wyraził przekonanie, że działanie Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. w sposób rażący naruszyło przepisy art. 23 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej poprzez pominięcie przy ustalaniu podstawy opodatkowania jej szacowania. Takie naruszenie skutkować winno, zdaniem podatnika, stwierdzeniem nieważności decyzji wymiarowej, gdyż została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto zaznaczył, iż oczekuje na uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. akt I SA/Po 441/12, i rozważa złożenie wniosku o zawieszenie niniejszego postępowania do czasu rozstrzygnięcia skargi kasacyjnej od w/w wyroku.