Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 lutego 2013 r., sygn. II SA/Po 1082/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2013 r. sprawy ze skargi A. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2012 r. Nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 sierpnia 2011 r. sygn. akt II SA/Po 475/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję SKO w K. z dnia [...] 2011 r. nr [...] i poprzedzającą ja decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia [...] 2011 r. nr [...] odmawiającą przyznania A. D. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy w związku z opieką nad matką R. D. W motywach rozstrzygnięcia Sąd stwierdził, że organy orzekające dokonały błędnej wykładni art. 17 ust. 1 i ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) dalej: uśr, co miało wpływ na wynik sprawy. Wyjaśnił, że literalna wykładnia art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a powołanej ustawy może prowadzić do sytuacji nie do zaakceptowania w świetle zasad konstytucyjnych. Przepis ten, w ocenie Sądu, powinien podlegać wykładni celowościowej, w zgodzie z celem ustawy o świadczeniach rodzinnych, jakim jest realizacja polityki społecznej i gospodarczej uwzględniającej dobro rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej, jak również w zgodzie z normami Konstytucji RP. Sąd powołał się przy tym na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2008 r. sygn. akt P 27/07, w którym to Trybunał jednoznacznie wypowiedział się przeciwko ograniczaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego wobec określonych osób - z kręgu członków rodziny obciążonych obowiązkiem alimentacyjnym, które rezygnują z zatrudnienia ze względu na konieczność sprawowania opieki nad innym niepełnosprawnym członkiem rodziny. Mając powyższe na względzie Sąd stwierdził, że skoro prawo do ubiegania się o świadczenie pielęgnacyjne wywodzi się z istnienia obowiązku alimentacyjnego, to literalne odczytywanie art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a uśr niweczyłoby skutki wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Nie miałyby bowiem prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osoby, które sprawują opiekę nad innym członkiem rodziny, wobec którego są zobowiązane do alimentacji w przypadku, gdy członek rodziny pozostający pod opieką jest w związku małżeńskim, ale małżonek nie może mu udzielić wsparcia z uwagi na własny stan zdrowia. Odnosząc się do okoliczności sprawy Sąd stwierdził, że skoro w dniu wydania przez organ I instancji decyzji istniały uzasadnione przesłanki do uznania, że M. D. będący mężem R. D. nie był w stanie sprawować, z uwagi na swój stan zdrowia, opieki nad małżonką, to opieka nad R. D. ze strony jej syna A. D. była konieczna i uzasadniona. Stanowiła zadośćuczynienie ciążącemu na skarżącym obowiązkowi alimentacyjnemu względem matki, a w istocie rodziców. W związku z tym Sąd uznał, że powyższa wykładnia art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a powołanej ustawy nie stoi na przeszkodzie przyznaniu A. D. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad R. D.