Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. VII SA/Wa 2211/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), , Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędzia WSA Małgorzata Miron, Protokolant ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w S. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2012 r. znak [...] w przedmiocie odmowy wpisania do rejestru zabytków skargę oddala

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] lipca 2012 r., l.dz. [...], na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) i h), art. 9 ust. 1, art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz.1568, ze zm. - zwanej dalej ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami) oraz art. 17 pkt 2, art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - zwanej dalej k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania E. K., T. J., B. K., J. K., J. K. i H. K. oraz odwołania Stowarzyszenia "[...][...]", od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2012 r., l.dz. [...], odmawiającej wpisania do rejestru zabytków budynku gospodarczego (dawnego warsztatu organowego) położonego na dz. nr [...] przy ul. B. w S., obr. [...] D.

- uchylił decyzję organu I instancji w części dotyczącej skierowania decyzji organu I instancji do A. B. oraz do L. K. i w tym zakresie umorzył postępowanie;

- w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazał, że w dniu [...] stycznia 2012 r. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków, w wyniku postępowania administracyjnego prowadzonego na wniosek E. K. współwłaścicielki nieruchomości, wydał decyzję o odmowie wpisania do rejestru zabytków budynku gospodarczego (dawnego warsztatu organowego) położonego na dz. nr [...] przy ul. B. w S., obr. [...] D.. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazał również, że organ I instancji w uzasadnieniu swej decyzji ustosunkował się do szeregu argumentów podnoszonych przez strony postępowania, a także szczegółowo omówił zebrane w trakcie postępowania dowody i przedstawił nalezycie swoje stanowisko w sprawie. I tak organ I instancji uznał, że przedmiotowy obiekt nie posiada wartości zabytkowych, które uzasadniałyby obejmowanie go najbardziej restrykcyjną formą ochrony ustawowej, jaką jest wpis do rejestru zabytków. Obiekt objęty wnioskiem ma znikomą wartość naukową, artystyczną i niewielki stopień zachowania substancji zabytkowej (przede wszystkim brak wyposażenia w postaci ciągu linii technologicznej); powstał w latach 1928/29 i nie stanowi integralnej części zabudowy dawnej fabryki organów zarówno pod względem czasu budowy jak i pierwotnej okazałości architektury głównej fabryki organów. Ponadto, budynek gospodarczy (dawny warsztat organowy) położony przy ul. B. w S. nie reprezentuje sobą znaczących dla dziedzictwa narodowego wartości artystycznych, gdyż stanowi on typową zabudowę przemysłową wzniesioną w cegle, poddaną licznym zmianom przy wykorzystaniu współczesnych materiałów budowlanych.