Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 stycznia 2013 r., sygn. II SA/Wa 1911/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędziowie WSA Sławomir Fularski, Ewa Grochowska - Jung (sprawozdawca), Protokolant ref. staż. Aleksandra Olczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie mianowania na stopień służbowy w korpusie podoficerów Służby Celnej oddala skargę

Uzasadnienie

Szef Służby Celnej decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.), utrzymał w mocy akt mianowania M. C. na stopień służbowy starszego rachmistrza celnego w korpusie podoficerów Służby Celnej wydany przez Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] listopada 2009 r.

W uzasadnieniu organ podniósł, że w dniu [...] listopada 2009 r. Dyrektor Izby Celnej w W., działając na podstawie art. 223 ust. 1 i 5 oraz art. 115 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, mianował M. C. z dniem [...] listopada 2009 r. na stopień służbowy starszego rachmistrza celnego w korpusie podoficerów Służby Celnej. Wyżej wymieniony akt mianowania skarżący otrzymał w dniu [...] listopada 2009 r.

Od aktu mianowania M. C. odwołał się w dniu [...] listopada 2010 r. domagając się uwzględnienia doświadczenia zawodowego, okresu służby na stanowiskach kierowniczych związanych z podporządkowaniem służbowym oraz okoliczności związanych z brakiem systematycznego awansu w stopniu do ustalenia nowego stopnia na podstawie art. 223 ustawy o Służbie Celnej.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Szef Służby Celnej decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. utrzymał zaskarżony akt mianowania w mocy w zakresie określenia korpusu.

Decyzja została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt II SA/Wa 2127/11, stwierdził nieważność decyzji Szefa Służby Celnej. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że strona złożyła odwołanie z uchybieniem terminu, o którym mowa w art. 129 § 2 k.p.a. W tej sytuacji rozpoznanie odwołania nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.