Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 stycznia 2013 r., sygn. I SA/Ol 721/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Wiesława Pierechod, sędzia WSA Renata Kantecka, Protokolant referent stażysta Agnieszka Szymańska-Flisikowska, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 17 stycznia 2013r. sprawy ze skargi M i D. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004r. oddala skargę .

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]", określającą M. i D. K. (dalej jako podatnicy, skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004r. w wysokości 184.272 zł oraz odsetki za zwłokę od zaniżonych zaliczek na ten podatek w łącznej kwocie 16.515 zł.

Z przedstawionego w zaskarżonej decyzji stanu faktycznego sprawy wynika, iż podatnicy prowadzili w 2004 r. działalność gospodarczą pod firmą A, w zakresie detalicznej i hurtowej sprzedaży paliw silnikowych. W toku przeprowadzonej kontroli skarbowej ustalono, iż w okresie od kwietnia do lipca 2004r. zaliczyli w ciężar uzyskania kosztów przychodów wydatki na zakup oleju napędowego w ilości 167.300 l, udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez Przedsiębiorstwo A, na łączną sumę 192.900 zł oraz przez Spółkę A, na kwotę 193.859 zł.

W ocenie organu kontroli skarbowej, zebrany w toku postępowania materiał dowodowy świadczył o fikcyjnym charakterze działalności wymienionych wyżej podmiotów, które w rzeczywistości nie posiadały i nie sprzedawały paliwa. Tym samym kontrolowani podatnicy nie byli uprawnieni do pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwoty wydatków wykazane w wystawionych przez te podmioty fakturach.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, podatkową księgę przychodów i rozchodów firmy A, organ I instancji uznał za nierzetelną w zakresie kosztów uzyskania przychodów za okres od kwietnia do lipca 2004r.. Jednak, działając na podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako Ord. pod.) odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania i wymienioną wyżej decyzją z "[...]" określił zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004r., w oparciu o dane wynikające z księgi podatkowej oraz zgromadzonych w toku postępowania dowodów.