Wyrok WSA w Lublinie z dnia 25 stycznia 2013 r., sygn. I SA/Lu 941/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer, Sędziowie NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca), Protokolant Referent Paulina Zając, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku od nieruchomości za 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 września 2012 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy swoją decyzję z dnia 5 lipca 2012 r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 lutego 2012 r. utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy z dnia 16 marca 2009 r. w sprawie określenia wobec A. wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 rok w kwocie 171.739 zł.

We wniosku A. o stwierdzenie nieważności decyzji powołano jako podstawę stwierdzenia nieważności art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.). Zdaniem skarżącej rażąco został naruszony art. 21 § 3 w związku z art. 207 § 2 Ordynacji podatkowej w związku z art. 6 ust. 9 pkt 1 oraz art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. D. U. z 2010 r Nr 95, poz. 613 ze zm.) - poprzez niewydanie przez organ podatkowy decyzji określającej pełną wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2007 r. We wniosku podniesiono, że zgodnie z art. 207 § 2 w zw. z art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej, określenie zobowiązania w podatku od nieruchomości wymaga ustalenia skutków podatkowych wszystkich zdarzeń stanowiących przedmiot opodatkowania w tym podatku, a więc musi uwzględniać wszystkie obiekty podlegające opodatkowaniu i wskazywać pełną wysokość zobowiązania. Tymczasem decyzja organu pierwszej instancji jak i decyzja organu drugiej instancji nie objęła budek telefonicznych.