Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. VIII SA/Wa 525/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Renata Nawrot, Sędzia WSA Leszek Kobylski, Protokolant Referent stażysta Dorota Jaworska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi S. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz skarżącej S. C. - kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżoną decyzją z [...] kwietnia 2012 r., po rozpatrzeniu odwołania S.C. (dalej: "skarżąca"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy" lub "Dyrektor IS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R.(dalej: "organ I instancji" lub "Naczelnik US") z [...] stycznia 2012 r. Przedmiotem tych decyzji było określenie skarżącej zobowiązania w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. (II - X). Jako podstawę prawną decyzji organ odwoławczy powołał między innymi przepisy art. 29 ust. 1 i art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT"), a także art. 23 § 1 pkt 2, § 4 oraz § 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej: "Op").

1.2. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy przedstawił przebieg postępowania w sprawie i powołał się na ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji po przeprowadzeniu postępowania podatkowego. Wyjaśnił, że skarżąca prowadziła działalność gospodarczą związaną ze sprzedażą samochodów, których była właścicielem, a także przyjmowanych na podstawie umów komisu. Obrót z tego tytułu podlegał opodatkowaniu według stawki 22% VAT. Skarżąca deklarowała także obrót ze sprzedaży zwolnionej od VAT. Naczelnik US ustalił, że skarżąca zaniżała wartość sprzedawanych pojazdów. Zakwestionował zgodność ze stanem faktycznym cen sprzedaży samochodów ujawnionych w fakturach VAT i VAT - marża, gdy ustalił, że wartość rynkowa porównywalnych pojazdów była znacząco wyższa. Jeżeli różnica pomiędzy wartością rynkową danego pojazdu i kwotą sprzedaży ujawnioną w treści poszczególnych faktur nie była znacząca, Naczelnik US uznawał faktury wystawiane przez skarżącą za wiarygodne. W celu ustalenia wysokości obrotu osiąganego przez skarżącą w kwocie najbardziej zbliżonej do rzeczywistej wartości sprzedawanych przez nią pojazdów, organ I instancji korzystał z danych wynikających ze specjalistycznych miesięczników [...]. Przeprowadził nadto dowody ze źródeł osobowych. W spornych przypadkach ustalając podstawę opodatkowania w drodze oszacowania, Naczelnik US przyjmował najniższe wartości rynkowe poszczególnych pojazdów obowiązujące w miesiącu ich sprzedaży, opublikowane przez wydawnictwo [...]. Tak obliczoną wartość pomniejszył o 8% w przypadku samochodów sprowadzanych do Polski z innych państw UE. Do obliczenia wysokości marży uzyskanej przez skarżącą z tytułu sprzedaży samochodów organ I instancji przyjął ceny ich nabycia z dokumentów źródłowych okazanych przez skarżącą. Zdaniem organu, skarżąca zaniżała obrót ze sprzedaży pojazdów, których była właścicielem z powodu źle wyliczonej marży. Zawyżyła wartość podatku należnego w deklaracji za październik 2007 r., wynikającego ze spisu z natury o [...] zł. Nie skorygowała nadto w rozliczeniu za ten miesiąc proporcji sprzedaży opodatkowanej do zwolnionej. Naczelnik US określił skarżącej zobowiązanie podatkowe na podstawie zeznań świadków oraz stosując przepisy art. 23 Op, dotyczące oszacowania podstawy opodatkowania.