Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. I SA/Ol 685/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Błesiński, Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, sędzia WSA Renata Kantecka (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Agnieszka Szymańska-Flisikowska, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 19 grudnia 2012r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" Nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę

Uzasadnienie

D.K. (powoływana dalej jako "strona", "skarżąca", "podatniczka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r. w przedmiocie umorzenia należności podatkowych.

Z uzasadnienia rozstrzygnięcia wynika, że decyzją Urzędu Skarbowego z dnia "[...]"r., orzeczono odpowiedzialność podatniczki za zaległości podatkowe jej męża Z. K. z tytułu nienależnie pobranych dotacji budżetowych do transportu sprzedawanych nawozów wapniowych za 1995 r. W dniu 17 stycznia 2008 r., strona wniosła o umorzenie zobowiązania podatkowego wynikającego z powyższej decyzji. Wskazała, że zgodnie z art. 118 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) - dalej powoływana jako "O.p.", ww. zobowiązanie uległo przedawnieniu wobec niej jako osoby trzeciej. Ponadto podniosła, iż powyższą decyzję doręczono w dniu "[...]"r. jej mężowi naruszając tym samym przepisy Ordynacji podatkowej, dotyczące doręczeń.

Decyzją z dnia "[...]"r., sprostowaną postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]"., organ I instancji odmówił umorzenia przedmiotowych zaległości podatkowych. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że w przypadku strony nie miały miejsca nadzwyczajne okoliczności, na powstanie których nie miała wpływu, bądź które powstały niezależnie od jej działań, a które uzasadniałyby ewentualne przyznanie ulgi podatkowej.

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia "[...]" roku utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Jako podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie wskazał art. 67a § 1 pkt 3 w związku z art. 67c § 2 O.p.