Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. I SA/Bd 868/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Sędzia WSA Mirella Łent Protokolant Asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej płatnika oraz określenia wysokości należności z tytułu niepobranego i niewpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za miesiąc kwiecień 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Bd 868/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego

w B. orzekł o odpowiedzialności podatkowej Komornika Sądowego - A. Z. jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i określił wysokość należności z tytułu niepobranego i niewpłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych za miesiąc kwiecień 2009 r. w kwocie [...] zł.

Od powyższej decyzji strona wniosła odwołanie. Stwierdziła, że: 1) dokonano błędnej wykładni art. 42e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. Z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; aktualna publikacja - Dz.U.

z 2012 r., poz. 361 ze zm.) dalej: u.p.d.o.f., 2) błędnie ustalono datę wypłaty wynagrodzeń dokonanej przez Sąd w I. trzem wierzycielom i 3) błędnie stwierdzono, że w planie podziału komornik nie uwzględnił należnych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (jego zdaniem z akt postępowania wynika, iż

w projekcie planu zostały ujęte kwoty brutto, a więc zawierające kwoty podatku). Ponadto skarżący zarzucił, że wydana w sprawie decyzja nie spełniła wymogu określonego w art. 217 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; aktualna publikacja: Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) dalej: O.p., oraz błędnie ustalono koszty uzyskania przychodu w przypadku pracowników, którym sąd wypłacił wynagrodzenie za więcej niż jeden miesiąc, co skutkowało zawyżeniem ustalonej zaliczki, a tym samym wadliwym określeniem odpowiedzialności. Zarzucił organowi także błędne wnioskowanie, że wypłaty dokonywał komornik. A. Z. uznał również, że zaskarżona decyzja narusza art. 365 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U.