Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. I SA/Wr 969/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA - Maria Tkacz-Rutkowska, Sędzia WSA - Anetta Chołuj, Protokolant: Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 listopada 2012 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie: określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. S. jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] w przedmiocie: określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 rok.

Przystępując do rozstrzygania Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor IS), po rozpatrzeniu odwołania A. S. (dalej: podatnik/strona/skarżący), uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. (dalej w skrócie: Naczelnik US) z dnia [...] nr [...] w części dotyczącej określenia odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu niezapłaconych w terminie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za poszczególne miesiące 2006 r. i umorzył postępowanie w tym zakresie, natomiast w pozostałej części, tj. określenia zobowiązania w tym podatku, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Jako podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia organ odwoławczy powołał art. 207 i art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2005r., nr 8, poz.60 ze zm. - dalej: O.p.) oraz art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2, art. 26, art. 30 c, art. 27 b oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2000r., nr 14, poz.176 ze zm.: u.p.d.o.f.).

W toku postępowania kontrolnego Naczelnik US ustalił, że podatnik w 2006 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych w dwóch formach prawnych: jako osoba fizyczna pod firmą A A. S. (dalej: firma A) prowadził działalność w okresie styczeń-grudzień 2006 r. oraz jako B spółka cywilna A. i P. S. (dalej: spółka cywilna B) prowadził działalność do 5 lipca 2006 r. dysponując udziałem w wysokości 80%. Z tytułu prowadzonej działalności podatnik opłacał podatek dochodowy według 19% stawki liniowej (art. 30c u.p.d.o.f.), ewidencjonując zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W zakresie działalności prowadzonej pod firmą A, organ I instancji stwierdził zawyżenie przez podatnika kosztów uzyskania przychodów w wysokości 212.090 zł tj. o wartość wynikającą z 10 faktur VAT wystawionych przez firmę C J. O. (dalej: C) nie odzwierciedlających faktycznie przeprowadzonych usług budowlanych (usunięcia wad i usterek w ramach rękojmi) na poszczególnych budowach oraz o kwotę 5.051,51 zł tj. o wydatki wykorzystane na osobiste potrzeby (zakup drzwi antywłamaniowych, lamp, kinkietów). Ponadto organ stwierdził zaniżenie remanentu końcowego o wartość robót w toku na łączną kwotę 206.650 zł. Natomiast w odniesieniu do działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej B, organ I instancji stwierdził zawyżenie remanentu początkowego o wartość robót w toku na kwotę 62.064,78 zł oraz zaniżenie remanentu sporządzonego na dzień 5 lipca 2006 r. tj. dzień zakończenia przez stronę prowadzenia działalności w spółce na łączną kwotę 15.400 zł. Organ stwierdził również zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 1.000 zł wynikającą z błędnego zaewidencjonowania faktury VAT z [...] wystawionej przez C.