Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. III SA/Wa 466/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Kosterna, Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot (sprawozdawca), Sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2012 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu dokonania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006, 2007 i 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1.1. Postanowieniem z [...] grudnia 2011 r., po rozpatrzeniu odwołania B. Sp. z o. o. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka" lub "skarżąca"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy" lub "Dyrektor IS") utrzymał

w mocy postanowienie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego

w W. (dalej: "Naczelnik [...]" lub "organ I instancji") z [...] czerwca 2011 r. Przedmiotem tych postanowień było przedłużenie terminu dokonania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na podstawie skorygowanych deklaracji VAT - 7, złożonych przez Spółkę za poszczególne miesiące lat 2006 - 2008. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał między innymi art. 274b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.; dalej: "Op") w związku z art. 87 ust. 1 - 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku

od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT").

1.2. Uzasadniając rozstrzygnięcie Dyrektor IS powołał się na ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji. Z ustaleń tych wynika, że Spółka po otrzymaniu

od Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. (dalej: "Dyrektor UKS") zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli skarbowej złożyła w grudniu 2010 r. skorygowane deklaracje VAT - 7 za poszczególne miesiące, których dotyczy niniejsza sprawa. Spółka podała w załączonym piśmie, że powodem takiego działania była ostrożność procesowa z uwagi na podjętą 8 listopada 2010 r. przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwałę w sprawie o sygn. akt I FPS 3/10. Wskazała, że Sąd ten wyraził pogląd, że w stanie prawnym obowiązującym w 2006 r., podmiot świadczący usługi leasingu winien do podstawy opodatkowania tych usług włączyć koszty ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Czyli przyjął, że składka ubezpieczeniowa stanowi element wynagrodzenia za usługę leasingu, podlegający opodatkowaniu podatkiem