Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 października 2012 r., sygn. II SAB/Po 36/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 października 2012 r. sprawy ze skargi M. S. W. na bezczynność Miasta Poznań w przedmiocie zawarcia porozumienia w sprawie odpłatności za pobyt w placówce opiekuńczo-wychowawczej; oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2011 r., sygn. akt [...], Sąd Rejonowy P. - Stare Miasto w P. odrzucił pozew Miasta S. W. przeciwko Miastu P. o ustalenie, że Miasto P. jest zobowiązane do ponoszenia odpłatności za pobyt małoletniej L. M. w placówce opiekuńczo-wychowawczej. W powyższym orzeczeniu Sąd Rejonowy P. - Stare Miasto uznał się za niewłaściwy do rozpatrzenia sprawy, która w jego ocenie miała charakter administracyjnoprawnym, a nie cywilnoprawny.

Pismem z dnia [...] września 2011 r., nr [...], Prezydent Miasta W. wezwał zatem na podstawie art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. nr 142 poz. 1592 z późn. zm.) Prezydenta Miasta P. do usunięcia naruszenia prawa, polegającego na bezzasadnej odmowie zawarcia porozumienia dotyczącego ponoszenia odpłatności za pobyt małoletniej L. M. w placówce opiekuńczo-wychowawczej.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że postanowieniem z dnia [...] maja 2008 r., sygn. akt [...], Sąd Rejonowy dla W. P. P. w W. umieścił w trybie natychmiastowym L. M., urodzoną w dniu [...] września 1995 r., w placówce opiekuńczo-wychowawczej. W tym samym dniu L. M. została przyjęta do Pogotowia Opiekuńczego nr [...] w W., w którym przebywała do dnia [...] października 2009 r. Od dnia [...] października 2009 r. do chwili obecnej małoletnia przebywa natomiast w Domu Dziecka nr [...] w W. Średni miesięczny koszt utrzymania dziecka wynosi w tej placówce 4.093,00 zł. Skarżący wyjaśnił ponadto, że L. M. od dnia [...] listopada 1995 r. do [...] kwietnia 1998 r. była zameldowana na pobyt stały w P., a w okresie od dnia [...] września 2004 r. do dnia [...] października 2007 r. na pobyt czasowy w T. W chwili wydawania orzeczenia o umieszczeniu w placówce opiekuńczo-wychowawczej L. M. nie była natomiast zameldowana na pobyt stały lub czasowy pod żadnym adresem. Nadto jej rodzice nie mają stałego miejsca zamieszkania i zameldowania, zmieniają bardzo często miejsce pobytu i mieszkają w ośrodkach dla bezdomnych. Ponadto Miasto S. W. podniosło, że ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. nr 175 poz. 1362 z późn. zm.) nie definiuje pojęcia "miejsce zamieszkania", wobec czego należy odwołać się do art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16 poz. 93 z późn. zm., dalej k.c.), zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której przebywa ona z zamiarem stałego pobytu. Z kolei z art. 26 § 1 k.c. wynika, że miejscem zamieszkania dziecka, pozostającego pod władzą rodzicielską, jest miejsce zamieszkania dziecka u tego rodzica, u którego przebywa ono na stałe. Jednocześnie, wedle art. 6 pkt 8 powołanej ustawy o pomocy społecznej osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. nr 31 poz. 266 z późn. zm.) i niezameldowaną na pobyt stały w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1964 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. nr 139 poz. 993 z późn. zm.), a także osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania, uważa się za osobę bezdomną. W tych okolicznościach rodziców L. M. należy uważać za osoby bezdomne, a zatem nie można w odniesieniu do nich mówić o miejscu zamieszkania, ze względu na brak zamiaru stałego pobytu w danym miejscu. Tym samym nie można ustalić miejsca zamieszkania L. M. jako pochodnego względem miejsca zamieszkania jej rodziców. Wobec tego należy uznać, że w świetle art. 86a ustawy o pomocy społecznej podmiotem zobowiązanym do ponoszenia odpłatności za pobyt małoletniej w placówce opiekuńczo-wychowawczej jest Miasto P. Mimo podejmowania prób przez skarżącą, nie doszło jednak do podpisania stosownego porozumienia, o jakim mowa w art. 86 ust. 4 tejże ustawy, a w konsekwencji został również naruszony interes prawny i uprawnienie skarżącego do uzyskania zwrotu poniesionych dotąd wydatków.