Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 września 2012 r., sygn. II SA/Po 387/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2012 r. sprawy ze skargi A. A. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...]2012 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania; I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. przyznaje adwokatowi R. W. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej skarżącemu z urzędu, kwotę 295,20 zł (w tym 55,20 zł tytułem podatku od towarów i usług) III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2006 r., nr [...] Burmistrz Miasta C. orzekł, na podstawie art. 104 k.p.a. i art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, o wymeldowaniu A. A. z pobytu stałego z lokalu nr [...] w budynku nr [...] przy ul. M. w C..

Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji podał, że A. A. nie przybywa w spornym lokalu od 1994 r., pomimo posiadania uprawnienia do korzystania z mniejszego pokoju i współkorzystania ze wspólnych pomieszczeń wynikającego z wyroku rozwodowego z grudnia 1993 r. A. A. oświadczył, iż został zmuszony do opuszczenia mieszkania z powodu awantur z byłą żoną oraz jej synem - R. R.. Obecnie mieszka w altance na ogródkach działkowych. Według A. A. opuścił on mieszkanie dobrowolnie. Organ wskazał, iż była żona potwierdziła, że przez okres 11 lat przed sądem powszechnym toczyła się sprawa o wzajemną eksmisję, która została ostatecznie umorzona. W tej sytuacji organ ewidencyjny uznał, iż A. A. opuścił mieszkanie dobrowolnie, nie zamierza do niego powracać, a swoje życie skoncentrował w innym miejscu, więc zaszły przesłanki do jego wymeldowania z miejsca pobytu stałego.

W odwołaniu od powyższego orzeczenia A. A. wniósł o jego uchylenie, ponosząc m.in. iż opuszczenie przez niego lokalu miało charakter przymusowy, związany z wyrzuceniem jego rzeczy osobistych, wymianą zamka w drzwiach itd.