Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 sierpnia 2012 r., sygn. IV SA/Gl 453/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.) Sędzia WSA Andrzej Matan Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi Gminy W. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wyznaczenia miejsc do prowadzenia sprzedaży oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miejska Wodzisławia Śląskiego w dniu 29 lutego 2012 r. podjęła uchwałę nr XVIII/157/12 w sprawie wyznaczenia miejsc do prowadzenia sprzedaży na terenie należącym do Miasta Wodzisławia Śląskiego lub będącym w jego zarządzie. Podstawę prawną uchwały stanowił art. 7 ust. 1 pkt 11, art. 18 ust. 1, art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) w związku z art. 60³ ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 275 z późn. zm.). W treści § 3 uchwały postanowiono, iż wchodzi ona w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego.

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 6 kwietnia 2012 r. nr NPII.4131.1.102.20012, wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, Wojewoda Śląski stwierdził nieważność powyższej uchwały, jako sprzecznej z art. 40 ustawy o samorządzie gminnym, art. 60³ ustawy Kodeks wykroczeń i art. 7 Konstytucji RP.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru zaprezentował stanowisko, iż żaden przepis powszechnie obowiązującego prawa, zwłaszcza wskazany w uchwale, nie stanowi podstawy prawnej do wydania aktu prawa miejscowego w przedmiocie ustalenia lokalizacji targowiska. Wcześniej obowiązujący dekret z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach (Dz. U. Nr 41, poz. 312 z póżn. zm.) w art. 5 stanowił, iż gmina ustala lokalizację targowisk i ich regulaminy. Jednakże dekret ten został uchylony przez art. 99 pkt 1 ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 z późn. zm.). Zatem, skoro odpadła podstawa prawna do podejmowania uchwał w tym przedmiocie, to w sprawie mogą mieć zastosowanie jedynie przepisy o lokalizacji inwestycji zawarte w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu przestrzennym (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 647), pozwalające kształtować organom gminy tzw. ład przestrzenny za pomocą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji administracyjnych w przypadku, gdy na danym terenie plan nie obowiązuje (por. art. 1 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 1 i art. 50 ust. 1 ustawy o planowaniu przestrzennym). Stanowisko takie zostało już wcześniej odzwierciedlone w orzecznictwie sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 13 października 2005 r., o sygn. akt OSK 1932/04, publ. Lex nr 2201367; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 czerwca 2009 r., o sygn. akt II SA/Ol 96/09 - dostępne w internetowej bazie orzeczeń NSA). Dodatkowo, Rada Miejska Wodzisławia Śląskiego zastosowała przy podejmowaniu uchwały z dnia 29 lutego 2012 r. przepisy właściwe dla aktów normatywnych, zawierających przepisy powszechnie obowiązujące, gdyż określiła termin jej wejścia w życie w sposób przewidziany w art. 4 ust 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U z 2007 r. Nr 68, poz. 449 z późn. zm.), tj. po upływie 14 dni od daty ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego. Zdaniem organu nadzoru, w przypadku uchwał mających walor aktów prawa miejscowego przekroczenie delegacji ustawowej stanowi istotne naruszenie prawa, bowiem z ich normatywnego charakteru wynika konieczność formułowania zapisów jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego. Stąd też, na podstawie upoważnienia zawartego w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, rada gminy mogła ustalić wyłącznie regulamin korzystania z istniejącego targowiska. Nadto, żaden z innych powołanych w podstawie prawnej kwestionowanej uchwały przepisów nie zawiera normy delegacyjnej, która upoważniałaby Radę Gminy do podejmowania aktów prawa miejscowego w przedmiotowym zakresie.