Wyrok WSA w Opolu z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. II SA/Op 239/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant St. sekretarz sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 lipca 2012 r. sprawy ze skargi L. M. i H. M. na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 29 lipca 2011 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie nakazu rozbiórki części obiektu budowlanego 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) określa, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu na rzecz skarżących L. M. i H. M. kwotę 374 (trzysta siedemdziesiąt cztery) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 17 maja 2011 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opolu nakazał H. i L. M. rozbiórkę poddasza użytkowego oraz lukarny wykonanych w budynku mieszkalnym przy ul. [...] w [...]. Decyzja ta została przesłana H. M. oraz L. M. dwiema odrębnymi przesyłkami, na adres w [...], ul. [...]. Przesyłki te zostały zwrócone organowi w dniu 3 czerwca 2011 r., jako niepodjęte w terminie.

W odwołaniu od tej decyzji, złożonym przez L. i H. M., reprezentowanych przez pełnomocnika - r. pr. M. C., przesłanym pocztą, listem nadanym w dniu 20 czerwca 2011 r., zawarty został wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Pełnomocnik podał, że decyzja nr [...] nie została doręczona. Wskazał, że pismem z dnia 4 lutego 2011 r. L. i H. M. poinformowali organ o okolicznościach, które zmusiły ich do opuszczenia Polski i zamieszkania w Niemczech na stałe, co wykazali dołączonymi do pisma dowodami, podając jednocześnie nowy adres zamieszkania w Niemczech i zaznaczyli, że zostali wymeldowani ze stałego miejsca pobytu w Polsce. Wyjaśnił, że podczas wizyty w Polsce L. M. w dniu 13 czerwca 2011 r. zapoznała się z treścią decyzji i telefonicznie poinformowała o tym małżonka. Pełnomocnik wywiódł też, że nawet jeśli organ wysłał decyzję na poprzedni, nieaktualny adres, to warunkiem zastosowania doręczenia zastępczego z art. 44 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej K.p.a., jest to, aby adresat istotnie mieszkał pod wskazanym adresem, gdyż domniemanie doręczenia nie ma zastosowania do pisma błędnie zaadresowanego, natomiast jedynym adresem zamieszkania L. i H. M. był adres w Niemczech podany w piśmie z dnia 4 lutego 2011 r., gdzie powyższej decyzji nigdy nie doręczono.