Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 czerwca 2012 r., sygn. IV SA/Gl 885/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi M. C. na decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie funkcjonariuszy straży pożarnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] M. C. będąca funkcjonariuszem Państwowej Straży Pożarnej w S. zwróciła się do Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w S. z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie przyznania zmniejszonej nagrody rocznej za 2010 r.

W odpowiedzi na wniosek, Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej w S. decyzją z dnia [...] nr [...], wydaną na podstawie art. 95 ust. 6 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2009 r. Nr 12, poz. 68 z późn. zm.), przyznał M. C. nagrodę roczną za 2010 r. w wysokości 50% uposażenia brutto za miesiąc grudzień 2010 r.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że M. C. opinią służbową za okres od 1 października 2008 r. do 27 grudnia 2010 r. wydaną przez Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w S. została uznana za nieprzydatną na zajmowanym stanowisku starszego specjalisty w Wydziale [...] Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w S. M. C. wniosła odwołanie od tej opinii do [...] Komendanta Wojewódzkiego PSP, który ostateczną decyzją z dnia [...] nr [...] utrzymał opinię służbową w mocy. W konsekwencji na mocy art. 95 ust. 6 pkt 3 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej obniżono jej nagrodę roczną za 2010 r. do 50 % miesięcznego uposażenia.

M. C. złożyła od powyższej decyzji odwołanie, w którym zarzuciła organowi działanie z rażącym naruszeniem prawa. Kwestionowała między innymi: brak przeprowadzenia jakiegokolwiek postępowania wyjaśniającego przed wydaniem decyzji, prawidłowość wykonania decyzji przed jej uprawomocnieniem się, brak wydania decyzji przed jej wykonaniem oraz wydanie rozstrzygnięcia dopiero na jej pisemne żądanie. W dalszej części odwołania uznała, iż opinia służbowa została wydana sprzecznie z art. 7-12, art. 73, art. 75 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz już trzeci raz jest karana za to samo, bowiem za rzekome przewinienia służbowe została przeniesiona na inne stanowisko, został jej zmniejszony dodatek służbowy oraz otrzymała niższą nagrodę roczną.