Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 maja 2012 r., sygn. II SA/Wa 142/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Ewa Marcinkowska, Iwona Dąbrowska (spr.), , Protokolant Elwira Sipak, specjalista, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2012 r. sprawy ze skargi L. P. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego i wyznaczenia na stanowisko służbowe radcy prawnego, w części dotyczącej określenia grupy uposażenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] , wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy rozkaz personalny Dyrektora Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w sprawie wyznaczenia L. P. na stanowisko służbowe radcy prawnego w [...] Szkole [...] .

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie prawnym i faktycznym.

Dyrektor Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej rozkazem personalnym z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] wyznaczył L. P. na stanowisko służbowe radcy prawnego w [...] Szkole [...] .

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że L. P. na zajmowanym stanowisku służbowym będzie przysługiwało uposażenie zasadnicze w stawce przewidzianej dla grupy uposażenia 15C.

Od rozkazu tego L. P. złożył odwołanie, w którym zakwestionował zaszeregowanie wyznaczonego stanowiska służbowego do grupy uposażenia 15C i wniósł o przyznanie mu grupy uposażenia 16A.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Minister Obrony Narodowej wydał wskazaną na wstępie decyzję i podniósł, że zgodnie z art. 78 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 z późn. zm.), wysokość uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego jest uzależniona od grupy uposażenia, do której zostało zaszeregowane zajmowane przez niego stanowisko służbowe. W myśl ust. 4 tego artykułu, stanowiska służbowe żołnierzy zawodowych są zaliczane do odpowiednich grup uposażenia w zależności od rangi stanowiska, zakresu wykonywanych zadań służbowych, ponoszonej odpowiedzialności oraz wymaganych kwalifikacji i wskazywane są w wewnętrznym dokumencie organizacyjnym, tj. etacie jednostki wojskowej. Organ wskazał, że zasadę tę należy również zastosować do stanowisk służbowych radców prawnych, z uwzględnieniem szczególnych regulacji wynikających z ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.). W myśl bowiem art. 75 ustawy o radcach prawnych, stosunek służbowy oraz wynikające z niego prawa i obowiązki radców prawnych będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej - w zakresie nieokreślonym w ustawie o radcach prawnych - regulują przepisy pragmatyki wojskowej. Ustawa o radcach prawnych odnosi się m.in. do sprawy wysokości uposażenia, jakie powinni otrzymywać radcowie prawni - żołnierze zawodowi. Ponadto organ podniósł, że zgodnie z treścią art. 224 ust. 1 ustawy o radcach prawnych - radca prawny wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy ma prawo do wynagrodzenia i innych świadczeń określonych w układzie zbiorowym pracy lub przepisach o wynagradzaniu pracowników, obowiązujących w jednostce organizacyjnej zatrudniającej radcę prawnego. Wynagrodzenie to nie może być niższe od wynagrodzenia przewidzianego dla stanowiska pracy głównego specjalisty lub innego równorzędnego stanowiska pracy. Przepis ten ma bowiem charakter gwarancyjny, przejawiający się tym, że wynagrodzenie radcy prawnego powinno być określane na odpowiednim poziomie, mając na uwadze samodzielność stanowiska i bezpośrednią podległość kierownikowi zakładu pracy.