Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 23 maja 2012 r., sygn. III SA/Po 317/12

Dnia 23 maja 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Sokołowska Sędziowie WSA Walentyna Długaszewska ( spr.) WSA Mirella Ławniczak Protokolant: stażysta Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2012 roku przy udziale sprawy ze skargi M. B. na akt Starosty z dnia 14 listopada 2011r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty za wydanie kart pojazdów . I. uchyla zaskarżony akt Starosty, II. zasądza od Starosty na rzecz skarżącego kwotę [...],- zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

UZASADNIENI

Wnioskiem z dnia 25 października 2011 r. M. B., reprezentowany przez adwokata, zwrócił się do Starosty o stwierdzenie uprawnienia do otrzymania zwrotu części opłaty za wydanie 260 kart pojazdów i zwrot nadpłaconej kwoty w wysokości [...] zł.

Uzasadniając powyższe żądanie wnioskodawca oświadczył, że uiścił kwotę [...] zł. tytułem opłaty za wydanie kart pojazdów dla wskazanych w załączniku do wniosku pojazdów. W przypadku każdego ze wskazanych w wykazie pojazdów strona uiściła tytułem opłaty za wydanie karty pojazdu kwotę 500 zł.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że kwestia wysokości opłaty za kartę pojazdu została rozstrzygnięta wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r. (sygn. akt U/04, OTK-A 2006/1/3), który orzekł o niezgodności § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. Nr 137, poz. 1310) z przepisem art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, stwierdzając, że przedmiotowa opłata nie powinna przekraczać kwoty 75 zł. uwzględniającej rzeczywiste znaczenie karty pojazdu oraz koszty związane z drukiem i dystrybucją karty.

Starosta aktem z dnia 14 listopada 2011 r. odmówił zwrotu wnioskowanej kwoty. Stwierdził, że według informatycznej bazy danych pojazdów M. B. nie był właścicielem pojazdów o nr rej. [...], [...], [...], natomiast pojazdy o nr rej. [...], [...], [...] figurują w przedłożonym wraz z wnioskiem wykazie dwukrotnie. W związku z czym uznał za bezzasadne żądanie zwrotu nadpłaty za 6 kart pojazdów.