Wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 maja 2012 r., sygn. I SA/Łd 1383/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2012 r. sprawy ze skargi W. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchylenia w całości własnej decyzji z dnia 31 maja 2011 r. i umorzenia postępowania oraz na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uzupełnienia z urzędu własnej decyzji z dnia 18 sierpnia 2011 r. 1. uchyla zaskarżone decyzje; 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz W. O. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

I SA/Łd 1383/11

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. uchylił w całości własną decyzję z dnia [...] r. nr [...] , uchylającą decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia [...] r., nr [...] określającą W. O. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiąc październik 2002 r. w kwocie 17.365 zł i przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. oraz umorzył postępowanie w sprawie.

W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że w wyniku kontroli organ pierwszej instancji zakwestionował dokonane przez podatniczkę w miesiącu październiku 2002 r. odliczenie podatku naliczonego w łącznej kwocie 30.097,94 zł, wynikające z trzech faktur dokumentujących zakup oleju napędowego, wystawionych przez Przedsiębiorstwo Transportu i Obrotu Paliwami "A" (S. Z.), uznając, że czynności opisane w tych fakturach nie zostały dokonane.

Opierając się na tych ustaleniach, decyzją z dnia [...] r. Naczelnik Urzędu Skarbowej w R., określił W. O. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za październik 2002 r. w kwocie 17.365,00 zł.

W odwołaniu strona wnosząc o uchylenie decyzji pierwszej instancji zarzuciła organowi m. in. naruszenie art. 121 § 1 i art. 122 w zw. z art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez niezebranie wszelkich możliwych do uzyskania dowodów, niewyjaśnienie stanu faktycznego sprawy, nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący posiadanego materiału dowodowego oraz przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, która w rozpatrywanej sprawie przybrała cechy oceny dowolnej.